Badderen is nooit meer hetzelfde

Mijn bad-ervaring is met de komst van Nicky en Ana totaal veranderd. Toen Shiri er nog was, was in bad gaan een rustgevende ervaring. Een moment om mijn gedachten te verzamelen of zelfs een paar hoofdstukken van een goed boek weg te werken. Shiri lag dan wel ergens in de badkamer te chillen, maar daar merkte ik verder vrij weinig van. Maar dat is nu wel anders.

Gezellig
Zowel Nicky als Anna vinden het eindeloos gezellig om samen met mij in de badkamer te zijn. Overigens weet ik niet helemaal zeker of dat het nou precies is. Wat ze vooral vinden is dat ze áltijd aan de andere kant (de kant waar zij niet zijn) van een gesloten deur moeten zijn. In bad gaan, met de deur dicht en zonder katten is dus alleen een optie als ik bereid ben naar hartverscheurend gemiauw te luisteren. En nee, dat ben ik niet. Dus ben ik ze voor en roep ze erbij zodra het zo ver is.

Op het randje
Zodra ik dan lekker in het water aan het chillen ben, begint het. Anna – altijd eerst Anna – klimt op de rand van het bad en begint daar haar rondreis langs alle toeristische plekken. Oftewel, ze start met rondjes lopen over de rand van het bad. Dat ze daarbij niet voor de volle 100% in balans is, lijkt ze niet echt heel erg te vinden. Dat ze daarbij aan de kant waar alle badspullen staan, élke keer iets omgooit, vindt ze ook totaal geen punt. Interessanter nog: dat ze al 3 keer half in bad is gedonderd, houdt haar ook niet tegen. Meer dan een natte staart hield ze er niet aan over en blijkbaar is dat een redelijke prijs om te betalen.

Schuimlopen
Zit er schuim in bad, dan is de kans groot dat Nicky ook even mee wil kijken. Alleen al omdat Anna zo leuk met dat schuim lijkt te spelen, dat hij er ook wel bij moet!

Nicky heeft minder behoefte aan een cirkelvormige rondreis. Voor hem is het water zelf fascinerend. Pootje erin, pootje snel weer eruit. Schuim aanraken, zich bijna hardop afvragen of hij erop kan staan, dat is hoe hij zijn tijd in de badkamer doorbrengt.

En ik?
Intussen lig ik dus in bad. Roep ik tegen Anna: “Pas op! Je valt zo.” En waarschuw ik Nicky: “Daar kun je niet op staan Nicky, dat is schuim”. Maar luisteren ze naar mij? Totaal niet! Voor hen ben ik een minimale stoorzender in hun spannende avontuur.

Karma
Zoals ik al zei, is Anna al meer nat gegaan, al was het dan alleen met haar staart. Nicky had het nog goed gedaan tot nu toe, maar daar kwam vorige week een einde aan.  Na enig onderzoek had hij toch besloten dat een kat best op schuim kan staan. Dat ik het – als mens – totaal verkeerd inschatte. En dat het tijd was om zijn theorie te testen. Voordat ik:”Kun je zwemmen?” Kon roepen lag hij er al in. Eén grote sprong vanaf de wasbak, was genoeg voor het bommetje dat hij in gedachte had.

Geen paniek
Hij landde in de buurt van mijn knie, dus ik duwde die snel omhoog, sleepte hem het bad uit en sprong er zelf, met handdoek in de aanslag achteraan. Oh neeee, dacht ik. Maar ik was de enige die me druk maakte. Het is altijd moeilijk om te zien of een kat blij is, maar dat er weinig sprake was van stress, was door het gebrek aan uitslaande nagels wel duidelijk.

Sterker nog, toen ik hem daarna onder de douche zette (onder een lauw en flauw straaltje), bleef hij rustig staan en liet hij zich afspoelen. Nu weet ik heus wel dat Bengalen wel van water houden, maar dit had ik nog nooit gezien.

Ghe ghe
Eenmaal gespoeld en in een handdoek gerold, zag Nicky er nóg kleiner uit dan hij is. Ik ben benieuwd of hij nu een les heeft geleerd. Maar vooral ook welke: 1. water is fijn. 2: water is wel erg nat voor een kat. Morgen ga ik maar weer eens in bad, dan weet ik meteen wat zijn leerpunten waren.


Dit artikel is 7.250 keer gelezen | Geschreven door

Over de auteur

Kattenvrouwtje, nerd, Star Trek (Janeway), Xena, serieel site producer.