Ik geef het toe… van origine ben ik geen echt kattenmens. Sterker nog… tot ongeveer mijn achtste levensjaar ben ik serieus bang geweest voor katten. En waarom? Achteraf gezien denk ik dat het komt doordat wij thuis altijd honden hebben gehad. Katten zag ik eigenlijk alleen op straat lopen.
Tot ik op een dag bij een vriendin bleef slapen. Daar werd ik ’s-morgens wakker met een, voor mij, vreemd object naast me in bed. Het was harig en haalde adem. Het bleek de huiskater te zijn. Hoe groot was mijn schrik. Dat kon niet waar zijn. Er lag een kat naast me en ik leefde nog! … en dat was mijn eerste “echte” contact met een kat.
Toen ik vele jaren later het huis uitging besloot ik dat het tijd werd voor een huisdier. Een hond in het appartement leek me niet direct de beste keuze, dus het werd een kat. Natuurlijk wilde ik ook een aparte kat, een raskat en het liefst ook nog voor niet al te veel geld. Ik vond een advertentie in de krant voor een Cyperse kat. Ja, dacht ik… een pers, dat zal dan wel een ras zijn… Ik gebeld en op weg naar het nestje. Daar aangekomen viel ik direct als een blok voor het meest zielige, lieve, kleine kitten dat ik maar in huis kon vinden. Dat werd mijn Mickey!
Achteraf gezien bleek Mickey nog veel te jong om al bij moeders vandaan te gaan. Ze was pas een week of 5, maximaal 6. Haar staart was volledig geknikt en deze draagt ze tot op de dag van vandaag als een soort van krulstaart over haar rug. Ze is altijd maar een hele kleine kat gebleven, maar ik zou haar voor geen goud willen missen. Wat was ik blij met haar, ik had een echte raskat! Een cypers!
Alleen is ook maar alleen en ik vond het nodig om een speelkameraadje voor Mickey te zoeken. Ondertussen had ik veel informatie gelezen over de Maine Coon en besloten dat dat het ras was waar ik voor wilde gaan. Ik zocht een Maine Coon fokker en ging op pad voor een eerste kennismaking. Deze fokker vroeg me tijdens het eerste gesprek: “En mevrouw, heeft u al katten?” Waarop ik antwoordde: “Jahoor! Ik heb al één kat Mickey, een echte Cypers raskat”. “Een wat?” vroeg de fokker. “Nou”, zei ik, “ik heb een echte Cypers kat, ze is zo mooi en zo lief!”… De fokker barstte in lachen uit en sprak met de nodige voorzichtigheid de woorden: “Lieve schat, luister, ik moet je iets vertellen… Cypers is geen ras… cypers is een vacht aftekening”… slik…
Bij deze fokker kocht ik uiteindelijk ook mijn eerste Maine Coon poes “Baby Blue” en met haar begon het grote avontuur, mijn kattenleven was begonnen…