Anastasia is over het algemeen een echte dame. Zo kijkt ze minzaam als een Tsarina, beweegt ze sierlijk door de kamer en wacht ze netjes op haar beurt wanneer er snoepjes uit worden gedeeld.
Er is echter een klein ondamesachtig aspect aan onze – steeds minder – kleine Maine Coon: ze plast soms op een hele andere plek dan haar kattenbak.
Ongelukje
Dat deed ze al toen ze nog maar 8 weekjes oud was. Niet elke keer, maar heel af en toe had ze een ongelukje. Dat vergaf ik haar natuurlijk direct. Want na een weekje isolatie (samen met mij hoor) op één etage, moest ze opeens wennen aan wel 3 etages en was het vinden van de kattenbak voor zo’n kleine kitten nog best een hele toer.
En die ongelukjes gingen ook gewoon voorbij.
Indringer
Maar toen haalden we Nicolai binnen. En de 2 huistijgers waren niet meteen vrienden. Al wenden ze langzaam maar zeker aan elkaar en deden wat druppels valeriaan op Nicolai wonderen voor hun relatie. Maar dat nam niet weg dat wildebras (nadruk op wild) zo af en toe als een dolle achter zijn grote zus aanjaagt.
Algauw begonnen de ongelukjes weer. En wat we ook deden (extra kattenbak, nog vaker verschonen, de vloer schrobben met het meest geurloze spul dat je kunt verzinnen, valeriaan in de kattenbak), Anastasia bleef naast de pot piesen.
Controle
Dus besloten we haar afgelopen vrijdag mee te nemen naar de dierenarts. Want hoewel ze al eens was gecontroleerd – net voor haar castratie (jawel, castratie), wilden we er zeker van zijn dat de oorzaak van haar ondamesachtigheid niet lichamelijk was.
Eenmaal buitenshuis zagen we pas echt goed hoe groot Maine Coones kunnen worden. De reismand kon haar nog net hebben, maar de kans is groot dat ze straks in een ander mandje vervoerd zal moeten worden. En als we het daaraan nog niet zagen, dan toch wel aan het gewicht dat de dierenarts noteerde: 5 kilo en dat met zo’n 9 maanden oud. Bezorgd vroeg ik aan de arts of ze niet gewoon te dik was, maar die verzekerde me ervan dat Anastasia prima in het vlees en in haar vel zat.
In orde
Na wat geknijp, geduw en wat aaitjes concludeerde de dierenarts dat er zo op het eerste gezicht niks aan de hand is. En zodra we ook nog wat van haar urine weten op te vangen (da’s nog best een ingewikkeld gebeuren), weten we dat helemaal zeker. Dus raadde ze ons Feliway aan omdat de klachten wel erg stressgerelateerd leken te zijn.
Feliway
Met een kat van 5 kilo en een verdamper vol Feliway, vertokken we weer naar huis. Feliway schijnt iets te doen met feromonen. Het bootst het natuurlijk feromoon na dat katten gebruiken om hun territorium als veilig te markeren. Dat maakt stressy katten rustiger en zorgt ervoor dat ze bijv. niet meer naast de bak pissen.
Het schijnt niet voor elke kat te werken, dat Feliway. Maar na 2 dagen de verdamper in het stopcontact te hebben gehangen op elke verdieping van het huis, lijkt Anastasia eindeloos veel relaxter.
Relax
Waar ze eerst altijd een beetje onrustig was en schichtig, ligt ze nu uitgebreid te chillen en laat ze zich zelfs graag aaien (niet al te vaak, ze blijft een Tsarina). Via internet hebben we direct nog twee verdampers besteld. Want een Anastasia die zich veilig voelt is de +/- €25 euri die je ervoor neerlegt gewoon waard.
Die jeugd ook…
Nicolai joeg gisteren weer achter haar aan. Hij is maar een derde van haar gewicht en afmetingen, maar een fel mannetje. Ik hoop dat zijn pesterijen in de komende maanden verminderen. Gewoon omdat hij ouder en wijzer wordt. Maar in de tussentijd reken ik op Feliway. Al heb ik ook goede hoop dat Anastasia ontdekt dat ze een reus is en hij een dwerg…en dat ze hem best kan hebben!