Ik sluip van de slaapkamer naar het toilet. Het is 3 uur ‘s nachts en muisstil. Ik voel iets langs mijn benen glippen. Ik doe een stap opzij. Het geluid dat de ruimte vult is oorverdovend… Ik stond op mijn kat.
Anderhalf jaar geleden werd ik binnen een maand ‘ontkat’. Mijn trouwe kameraadjes Harri en Lara zijn vlak na elkaar overleden. Pas toen ik een katloos kattenvrouwtje was viel het me op hoe ik me door mijn huis beweeg. Bij het openen van de voordeur steek ik steevast eerst mijn halve been naar binnen. Best gek als er binnen niets is om naar buiten te lopen. Lopen van de keuken naar de woonkamer doe ik met mijn blik op de vloer. Goh, dat laminaat kan wel een poetsbeurt gebruiken. Als je katten hebt lopen denk je daar niet bij na. Als er niets meer rondloopt zijn het vreemde gedragingen.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan
In die periode dacht ik heel even dat ik geen kat meer wilde. Ja echt, ik heb het gedacht. Ik voelde me zo intens verdrietig na het verlies van mijn twee harige matties. Ik wilde dat gewoon niet nog een keer voelen. Je voelt hem al aankomen. Er kwamen toch nieuwe katten. Al met al heeft die katloze periode wel een hele maand geduurd. Als je ze eenmaal gehad hebt kun je kennelijk niet meer zonder.
Ik heb twee zusjes uit het asiel gehaald. Ze zijn in het wild geboren en toen gevangen door de Dierenbescherming Breda. Ze waren een half jaar oud en wilde niets van me weten. Toch heb ik ze meegenomen. Ik liep toch al naar de vloer te kijken in mijn eigen huis dus dan kon er net zo goed weer iets gaan lopen.
Welkom!
Mijn nieuwe aanwinsten wisten niet hoe snel ze zich moesten verstoppen toen de kattenmand openging. Ik heb ze een week of twee niet gezien. Er werd gegeten, gedronken, de gordijnen stonden ineens open als ik thuiskwam, er flitste zo nu en dan iets zwarts door de kamer en de kattenbak werd gebruikt. Ik ging er dus maar vanuit dat het goed ging komen. Na die eerste periode kwamen ze voorzichtig steeds vaker buurten. Een beetje spelen werd ook wel gewaardeerd. Langzaam maar zeker kwamen er twee schatten van katten tevoorschijn. Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en moet ik gewoon weer uitkijken waar ik loop. Heerlijk toch?