Klitten en vilt kunnen ‘zomaar’ ontstaan zonder dat je er erg in hebt. Vooral bij langharige katten als Ragdoll Luna merk je die klitten eerder op door te voelen dan door te kijken.
Luna is een prachtige Ragdoll van bijna vier jaar oud. Als ik binnenkom, zit ze parmantig op haar hoge ligplaats en kijkt mij met haar felblauwe ogen in een donker maskertje nieuwsgierig aan.
Luna ziet er gezond en zeer weldoorvoed uit. Ze lijkt wel een tonnetje op pootjes. Eigenlijk zouden er best wat grammetjes af kunnen, denk ik onwillekeurig.
Maar schijn bedriegt. Als ik haar optil en op mijn trimtafel zet, voel ik overal op de flanken en de buik harde stukken vilt. Daardoor lijkt ze zo dik. De lange dekharen vallen over die dikke stukken oude onderwol heen. Gelukkig maar, die onderwol raakt ze sneller kwijt dan eventueel overgewicht.
Zomaar opeens
‘Voor we er erg in hadden, zat Luna onder de klitten’, vertelt de eigenares. Dat kan, want de winter loopt op zijn eind en we hebben een paar prachtige lentedagen gehad.
Elke haar heeft zijn eigen levenscyclus van ontstaan, groei, afsterven en loslaten uit de huid. In winter en zomer gaat dit loslaten (de ruiperiode) regelmatig. In het voorjaar en het najaar gaat deze cyclus sneller. Onder invloed van licht en temperatuur gaan katten sneller hun haren verliezen. In het voorjaar wordt het warmer en blijft het langer licht. In het najaar wordt het kouder en worden de dagen korter.
Kammen
De losgelaten haren blijven tussen de jonge haren in liggen. De kat moet die met zijn tong eruit kammen. Dat is een heel karwei, zeker voor een Ragdoll als Luna, die een zware volle vacht heeft. Zij krijgt ook niet regelmatig een kambeurt, omdat daar in het drukke gezin met kinderen en andere dieren niet altijd tijd of gelegenheid voor is. En als het weer dan ook nog een beetje tegenwerkt, ontstaan al snel klitten en vilt.
Scheren
De stukken vilt zijn zo groot en liggen zo dicht tegen de huid aan dat er niets anders op zit dan scheren.
Luna vindt het geluid van de tondeuze eerst een beetje spannend. Ik laat haar er eerst langzaam aan wennen door het scheerapparaat van veraf steeds dichterbij te brengen. Dat lukt. Dan begin ik voorzichtig met de rug. Luna heeft snel in de gaten dat scheren toch niet zo eng is als ze eerst dacht. Bovendien levert het haar iets op: geen pijnlijk trekkend gevoel meer als ze zich beweegt.
Lastige plekjes
Moeilijke plekken voor een kat om zich te wassen, zijn bijvoorbeeld de borst en de keel. De kattentong kan daar niet bij of de haren van de kraag zijn net te lang. Ook op die plekken heeft Luna dikke plakkaten vilt zitten. Met een fijne tondeuze die maar een heel zacht geluid geeft, scheer ik die stukje bij beetje af. Luna geeft geen kik en verroert geen vin. Wie geschoren wordt, moet stilzitten!
Relaxed van tafel
Na ongeveer een uur is Luna verlost van al haar nare klitten. Ik kam nu haar pootjes en haar staart uit. Tot slot masseer ik de huid op de plekken waar de ergste viltplakkaten zaten. Daardoor voelt ze dat het niet meer trekt. Met complimenten van mij en snoepjes van het baasje beëindigen we de trimsessie op een positieve manier. Als ze helemaal ontspannen is, zet ik haar van tafel af.
Eenmaal weer op de grond, gaat ze zich gelijk wassen. Tja, nu kan ze met haar tong weer overal bij. Als haar baasje en ik even later aan de koffie zitten, komt ze er gezellig bij. Ze snuffelt aan mijn tas en ik krijg zelfs een paar kopjes als ik mijn hand naar haar uitsteek. Dat is de ultieme beloning: Luna betaalt me in natura!