“Gátver”, zegt mijn collega, “slapen jouw katten in bed?” “Euh, technisch gezien slapen ze eróp”, zeg ik. Al willen ze nog weleens onder het dekbed proberen te kruipen om zacht spinnend tegen me aan in slaap te vallen.
De meningen lopen uiteen, zo blijkt, van ‘IEHL!’ tot ‘gezellig’. Ik ga voor gezellig. Dan maar wat vaker wassen en iedere ochtend het bed strak opmaken, anders heb ik een zeer harig hoofdkussen die avond.
Avond- en ochtendroutine
Als ik naar bed ga, vlijen Storm en Tony zich tegen me aan. Ik slaap in het midden, zij op het dekbed aan de zijkanten. Ik fluister ze nog wat toe, duw een hebberige poot opzij als ik in bed nog wat lig te lezen. Tussendoor doe ik nog een aaisessie, een beetje kriebelen achter de oortjes. Ze spinnen nog wat na en vallen met me in slaap.
‘s Ochtends maakt Tony me wakker, omdat hij vindt dat het ochtend is. De tijd varieert nog weleens. Het kan zijn dat hij de wekker gehoord heeft, hij mij heeft zien omdraaien of gewoon stomweg erg vroeg zin heeft in aandacht en eten. Storm ligt nog in een diepe coma en weigert aan zijn enthousiasme deel te nemen. Ik aai haar wakker (mauw?) en doe mijn ochtendroutine, gevolgd door twee grijze pluizenbollen.
Slapeloze klaagnachten
Ik kies ervoor om de katten op het bed te laten. Sowieso… als ik mijn katten nu buiten de slaapkamer zou houden, zou ik ‘s nachts geen oog meer dichtdoen. Miaaaaauw, mi-aaaauw! Mijn kat Storm draait haar poot niet om voor een zes uur durende klaagzang. Ook van klauwen aan deuren weten mijn beide katten het fijne. Na een paar weken zou mijn slaapkamerdeur voorzien zijn van een zelf-gekrabd kattenluikje.
Er is in mijn huishouden dus geen weg meer terug, zo lijkt het. Dat is maar goed ook. Ik zou niet weten wat ik moest zonder die spinnende bolletjes kat in mijn bed.
Geef jouw mening in de reacties hieronder
Kat in bed… vies of gezellig?