Katten hebben van Moeder Natuur een paar prachtig werkende zintuigen meegekregen. Eén daarvan is het geweldige reukvermogen. Ze kunnen veel beter ruiken dan wij mensen. De geur speelt ook een grote rol in het contact met soortgenoten, zo merk ik dagelijks.
Onze poezen Aaf en Eef zijn niet onafscheidelijk. Soms ligt ieder op een andere verdieping te slapen. Soms slaapt er één en is de ander buiten op jacht. Soms vertoeven ze beide buiten maar op heel verschillende plekken.
Als ze elkaar dan na een tijdje weer ontmoeten, vindt er steeds weer een ritueel plaats. Eerst even kijken naar elkaar. Daarna moet de geur bevestigen dat het hier echt om een bekende kat gaat. De neusjes gaan naar elkaar toe en er wordt gesnuffeld. Vaak snuffelen ze ook nog even onder de staart, voor absolute zekerheid. Dan is het oké en gaat ieder weer haars weegs.
Niet blij
Maar soms is het niet oké. Op een kwade dag moest poes Aaf na een val naar de dierenarts. Om röntgenfoto’s te kunnen maken en eventueel al een behandeling te ondergaan, moest ze onder narcose. Na dit ellendige gebeuren waren wij blij om poes Aaf weer in ons midden te verwelkomen. Zo niet poes Eef. Bij de thuiskomst van haar zus vond zoals gebruikelijk het ontmoetingsritueel plaats. Maar bij het neusje-neusje nam Eef resoluut afstand en begon te blazen.
Opzouten
Verbazingwekkend in onze ogen, maar niet vanuit het gezichtspunt van Eef die misschien wel dacht:
– Wat een vreselijke medicijnlucht, die wil ik niet ruiken, opzouten jij!
of: – Jij ruikt zo naar de dierenarts, dat je minimaal een spion van die vent moet zijn. Hoogverraad!
of: – Ik ruik geen vertrouwde geur, ken ik jou wel, jij bent mijn zus zeker niet!
Wie weet wat de echte verklaring is, mag het zeggen.
Gedoogbeleid
Eef paste een gedoogbeleid toe: het stinkende zwarte monstertje mocht op gepaste afstand in haar huis rondlopen. Maar ze moest het niet wagen om zich binnen een meter te begeven. Aaf was hierdoor wel verward, maar respecteerde de eisen van haar zus en bleef behoedzaam op afstand.
Na een dag of twee à drie was de geur zodanig verdwenen dat de relatie normaliseerde, gelukkig! Aaf mocht weer dichterbij komen en ze roken aan elkaar. En af en toe, niet te vaak hoor, gingen ze weer even in elkaars armen liggen. In slaap vallend met de vertrouwde geur van de ander in de neus.
