Met twee whippets in huis die allebei katten als hun aartsvijanden zien, wordt je weer eens met je neus op bepaalde oneerlijkheden gedrukt. Dus deze keer in de ‘als kat en hond’ column gooi ik de knuppel in het kattenhok en stel ik ongelijkheid voor de wet aan de kaak.

Onze tuin is niet heel groot maar groot genoeg om twee whippets het idee te geven dat er iedere dag weer wat te ontdekken valt. Want de beperkte afmetingen worden ruimschoots goed gemaakt door een grote variëteit aan vegetatie. Je zou het een jungle kunnen noemen. Dit is natuurlijk het gevolg van een onstuitbare luiheid als het om werken in de tuin gaat. Bovendien heeft het zevenblad zich gevestigd in onze tuin – met dank aan de vorige bewoner gok ik – en tuiniers onder jullie zullen het met mij eens zijn dat iedere poging tot cultiveren gedoemd is te mislukken met dit kruid in residentie.

Kortom een heerlijke tuin om onze whippets in te laten rondstruinen. Helaas vinden meer dieren onze tuin leuk. De vele vogels en de muizen rond het kippenhok hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op de buurtkatten. En daar komt een onenigheid tussen mij en de wet naar voren. Een onrechtvaardigheid niet te verenigen met de zo hoge status van ons land als rechtsstaat. Namelijk het van ouds verworven recht van katten om los en ongebonden door grenzen en rechten van grondbezit rond te mogen banjeren.

Dit verworven recht van katten staat lijnrecht tegen de plichten die wij als hondeneigenaren hebben: hondenbelasting betalen, poep opruimen, aangelijnd uitlaten en als loslopend in een losloopgebied ten alle tijde onder appel hebben van de hond. De eigenaar van de kat weet vaak niet eens waar zijn of haar object van dierenliefde uithangt! De kat kan op het moment dat vrouwtje of mannetje op haar of zijn werk zit wel in mijn tuin poepen, of de vissen uit mijn vijver halen, of een fietser doen uitwijken die dan onder een bus komt. Kortom een kat kan zonder enige kans op aansprakelijkheid kleine en grote rampen veroorzaken terwijl wij hondeneigenaren bij de minste grijns van onze viervoeter door de buurtwacht worden aangesproken en verordonneerd tot zware sancties.

De katteneigenaar zal uithalen naar mij en beweren dat katten nou eenmaal vrijloop nodig hebben. Dat zit in hun genen. Ik heb echter nieuws voor de kat: die vrijloopgenen zitten ook in de hond. Echter, vele millennia van verantwoorde domesticatie hebben die wolf – die minstens zo’n groot territorium heeft als welke katachtige dan ook en bovendien met de prooi-kudden mee trekt – een halsband omgedaan. Dat kan een kat ook leren. Kwestie van tijd in steken en volhouden. Denk niet dat die eerste wolf zich makkelijk liet verleiden tot het blokje om aan de riem!

Deze column heeft wellicht een wat controversieel karakter gezien de doelgroep maar ondanks dat ik de controverse niet gauw uit de weg ga heb ik wel degelijk het belang van de kat in gedachte. Want zie je, in onze tuin lopen onze whippets gewoon los. Daar gelden namelijk onze wetten en volgens die wetten krijgt het vrijloopgen alle ruimte. Helaas kan ik niet altijd zien of er op het moment van openen van de achterdeur een kat zich tegoed doet aan een vogeltje bij de voederplank.

De whippets daarentegen weten dat feilloos zodra de eerste kier van de deur tuinlucht binnen laat. En helaas voor de kat: whippets zijn ongelofelijk snel en zijn niet onder de indruk van een haal over de neus zoals andere honden. Katten lopen dus een zeer reëel risico ondanks mijn pogingen hen niet op katten te focussen. Ik wil namelijk niet dat de kat iets overkomt. Ik hou van alle dieren voor ik van de mens hou en ook katten, hoewel laag op mijn lijst van favorieten, zijn wat mij betreft onschuldig. De eigenaar is degene die de verantwoordelijkheid moet nemen en in de meeste gevallen is de eigenaar van de kat toch een mens.

Dus doe je kat een riempje om en laat hem of haar uit. Zodra er dan een conflictsituatie ontstaat kunnen we als eigenaars van de dieren elkaar op beleefde en voor de mens zo bekende civiele wijze te woord staan over het wederzijds gedrag onzer geliefde viervoeters. Zoals de situatie nu is klopt het niet met mijn gevoel voor rechtvaardigheid. De een badend in de warme veiligheid van het anonieme kattenkwaad en de ander voor altijd riemgebonden aan zijn of haar verantwoordelijkheid.


Dit artikel is 5.342 keer gelezen | Geschreven door

Over de auteur