Tommy de praatkater

Onze eerste kat was een Havannakater. Een soort Siamees maar dan anders. Dan weet je van te voren dat je waarschijnlijk een “prater” in huis haalt. Toch viel het in de praktijk wel mee. Nu hadden we al snel een huis vol met katten dus zijn gesprekken vielen ook niet altijd op.

Op dit moment hebben wij Tommy in huis. Tommy is een prachtige en heel erg lieve kat van onbestemde afkomst. Een grote, stevige kater met een karakter om te zoenen. Hij heeft wel wat bijzondere trekjes die ik nog niet eerder bij andere katten tegenkwam maar daarover later meer.

En babbelen dus. Onze Tommy is dus niet zomaar een “prater” maar een heftige babbelkous. Dat is vaak heel gezellig en bezoek moet er soms heel erg om lachen. Toch vraag ik mij regelmatig af wat hij met zijn indringende gemiauw zou willen zeggen. Doe ik iets fout? Wil hij eten of drinken? Heeft hij het koud of juist warm? Uiteindelijk denk ik dat hij een kattensnoepje of iets anders lekkers probeert af te dwingen. Want dwingen is wat hij doet met zijn gebler. Als je hem aankijkt als hij in een praatbui is dan gaat hij steeds harder krijsen. Tot hij op de toppen van zijn longen aan het gillen is.

Maar ook als hij alleen is of in een andere kamer rondloopt kan hij hele gesprekken houden. Zijn twee zusjes wonen bij vrienden. De ene is stil maar de andere is ook een kletskous. Het zal dus wel in de genen zitten. Toch blijf ik me iedere keer weer afvragen of er een boodschap zit in al dat geluid. Wat wil hij toch? Kan ik iets voor hem doen waardoor hij rust in zijn koppie krijgt? Onze jongste kat kijkt hem regelmatig aan met een zeer vragende blik. Ook die begrijpt niets van al dat geloei.

Ja, snoepje geven. Dat helpt over het algemeen goed. Liefst twee snoepjes en ook nog zo’n zacht snoepstokje graag. Een dreinende peuter is het. Eentje die iedere keer weer zijn zin krijgt. En dat weet hij heel goed.


Dit artikel is 4.105 keer gelezen | Geschreven door