Via Twitter zag ik de oproep van Cattish: “bloggers gezocht”! Ik heb mezelf direct opgegeven en zie hier het resultaat: Mijn allereerste blog!
Ik zal mezelf kort voorstellen: Wendy, 27 jaar, woonachtig in Utrecht, HR Assistent, aspirant-blogger. Maar genoeg over mij. Cattish gaat ten slotte niet om de baasjes, het gaat om de katten! Al kan niemand zo liefdevol over een kat praten als een baasje, dus eigenlijk zijn die twee zaken toch onlosmakelijk aan elkaar verbonden…
Twee katten heb ik, Irem en Rossi. Je ziet, ik ben niet van de ‘standaard’ kattennamen! Irem is een poes van 7 jaar oud, een ontzettende knuffel met een hart van goud. Ik was erbij toen ze geboren werd en sindsdien zijn we altijd samen geweest, Irem en ik. Haar naam betekent trouwens iets met hemel in het Turks, dat past goed bij haar Turkse roots. (lang verhaal, daar wijd ik binnenkort een aparte blog aan!) Irem is snel tevreden, als ze maar op schoot mag liggen dan is ze gelukkig. Dat uit ze door keihard te spinnen, liefst zo dicht mogelijk bij je gezicht. Is vooral fijn als je je concentratie bij je boek of een film probeert te houden. Geen enkele bezoeker is veilig voor haar, zelfs bij een compleet onbekende zit ze binnen een paar minuten op schoot te kroelen. Soms tot afschuw van de bezoeker in kwestie, niet iedereen is daar ten slotte van gediend. En wat dat betreft is Irem nogal koppig, want hoe vaak je haar ook van schoot tilt, ze komt steeds weer terug. De aanhouder wint, dus uiteindelijk eindigt Irem meestal toch luid spinnend op schoot..
Sinds 7 maanden heeft Irem een maatje: Rossi. Deze brutale kater van 9 maanden dankt zijn naam overigens niet aan Dokter Rossi van ‘Gooische Vrouwen’ maar aan motorcoureur Valentino Rossi. En aan zijn vlammend rode vacht natuurlijk! Rossi is als kitten van slechts een paar dagen oud gedumpt in een doos voor het asiel, samen met zijn zusje en broertjes. Een vrijwilligster van het asiel nam de kittens in huis en heeft ze met de fles grootgebracht. Rossi was de grootste uit het nest, een pluizig rood bolletje, toen al brutaal en niet snel onder de indruk. En zo is hij nog steeds, maar dan groter. Zijn ‘pleegmoeder’ waarschuwde ons dat hij ontzettend wild kon zijn, maar daar konden we ons weinig bij voorstellen. Als wij op kraamvisite kwamen kroop Rossi altijd direct op schoot om vervolgens als een blok in slaap te vallen! En hoe wild kan een kitten überhaupt zijn? Irem was een voorbeeldige kitten, zijn ze dan niet allemaal zo? Nee, zo zijn ze dus niet allemaal. Je hebt speelse katten en je hebt Rossi, een onhoudbare stuiterbal die voor niets of niemand bang is.
Rossi en Irem zijn op vrijwel ieder vlak elkaars tegenpolen. Irem is voorzichtig, bedachtzaam. Rossi is juist impulsief en onbezonnen en dat brengt hem af en toe in lastige situaties.. Rossi is groot en sterk, tijdens een stoeipartij duwt hij kleine Irem met gemak (en plezier) omver. Irem speelt dan het perfecte –luid jankende- slachtoffer, maar ondertussen slaat ze haar nagels meedogenloos in Rossi’s neus. Je begrijpt, deze twee kleine monsters zijn niet altijd de beste vrienden! Toch leren ze elkaar steeds beter kennen en dat levert soms vertederende momenten op.
De komende tijd mag ik jullie vertellen over mijn leven met Irem en Rossi, kattenvrouwtjes zijn ten slotte nooit uitgepraat over hun poezenbeesten…