Als kersverse blogger op deze site zal ik mij eerst maar even voorstellen. Ik ben Liesbeth Puts, woonachtig in het midden des lands en kattengedragsdeskundige.
Vaak wordt aan mij gevraagd waarom ik dit beroep gekozen heb. Eigenlijk komt dat allemaal door Cleo, een heel lief, maar doodsbang poesje dat ik een jaar of twaalf geleden uit het asiel gehaald heb nadat mijn oude kat overleden was. Het verlies van de kater, een heel relaxt en zeer sociaal dier, was zo ingrijpend dat mijn partner en ik uitsluitend een nieuwe kat wilden als die absoluut niet op hem zou lijken. Cleo was in alles zijn tegenhanger. Ze zat bovendien zo hartverscheurend bang en klein in haar koude verblijf weggedoken, dat we haar niet konden en wilden laten zitten.
Cleo en wij gingen een heel avontuur tegemoet. Ik keek met verwondering naar dat kleine katje, dat zo weinig normaal kattengedrag vertoonde en voor alles bang was. Ik was altijd al geïnteresseerd in diergedrag, maar door Cleo ben ik me er pas grondig in gaan verdiepen. Vervolgens ging ik één ochtend in de week als vrijwilligster werken bij Stichting Jasmijn, een opvang voor zwerfkatten en -kittens. Ook daar werd ik steeds weer geconfronteerd met bijzonder gedrag dat bange en verwilderde katten konden tonen.
Toen ik in 2007 hoorde van een opleiding tot kattengedragstherapeut, heb ik me meteen ingeschreven. Daarbij zag ik maar blijmoedig over het hoofd dat ik een aantal jaren eerder nog heel hard gelachen had over het fenomeen ‘kattenpsycholoog’ dat in Amerika al opgeld deed. Dat ik tijdens mijn studie psychologie altijd geroepen heb dat ik nooit of te nimmer de therapiekant op zou gaan was ik gemakshalve ook maar vergeten.
En dan ben je toch ineens therapeut, maar dan wel voor katten. Het is een prachtig vak, want ik kom veel leuke, lieve, bijzondere, mooie, ondeugende en grappige katten tegen. Natuurlijk is er ook verdriet, bij bange, gestreste of zelfs zieke dieren. De beloning is echter groot als ik een kat kan helpen om weer lekker in zijn vel te komen zitten en als het baasje weer kan genieten van zijn/haar dier. En het grappige is dat velen denken dat een kattentherapeut bij uitstek zweverig is, terwijl ik juist degene ben die de eigenaar vaak uit moet leggen wat de ‘katse’ behoeften van haar huisdier zijn. Genoeg over mij: volgende blogs gaan écht over kattengedrag!