Het is verbazingwekkend hoeveel veerkracht katten kunnen hebben, zelfs na jaren van stress. Lees het bijzondere verhaal van kater Karel die uit de kast kwam.

In de kast

Kater Karel begon ruim zeven jaar geleden zijn leven als zwerfkitten, liefdevol opgevangen en gesocialiseerd door een gespecialiseerde kittenopvang. Die werd onlangs echter gebeld door het baasje van Karel. Het ging helemaal niet goed met de rode kater: hij was erg schuw geworden en zat al bijna twee jaar in een kast waar hij alleen ‘s avonds uitkwam. Dat hij zijn huis moest delen met een paar hele drukke kinderen zou daar best eens iets mee te maken gehad kunnen hebben… De baasjes konden hem niet kammen, niet aaien en bij de verhuizing naar een andere woning moest de dierenambulance er met een vangstok aan te pas komen om Karel in zijn mand te doen.

Vlooien

De baasjes deden afstand van Karel en hij mocht ter observatie tijdelijk bij mij logeren. Omdat ik geen idee had wat mij en hem te wachten stond, heb ik een grote bench voor hem klaargemaakt, lekker afgedekt met dekens, een doos met kussens als slaapplaats, eten, drinken, kattenbak en krabpaal.
Twee dagen zat hij te grommen en te blazen in zijn bench, op de derde dag durfde hij al een klein beetje te eten waar ik bij was en op de vierde dag mocht ik zijn koppie kriebelen. Toen was het ijs gebroken en kreeg hij niet genoeg van knuffelen. Hij bleek echter compleet onder de vlooien en de korsten te zitten (jakkes!), maar tot mijn verbazing kon ik hem gewoon kammen, als ik het maar kalm aan deed. Een vlooienpipet in zijn nek bleek ook al geen probleem te zijn, hij spinde rustig verder!

Reismand

Karel ontpopte zich als een speelse kater. In het begin nog heel voorzichtig, want bij een onverwachte beweging van mijn kant moest ik hem weer onder de verwarming vandaan lokken. Maar iedere dag werd Karel dapperder, totdat ik hem niet meer voldoende uitdaging kon bieden. Hij kon beter weer naar de opvang gaan om daar nieuwe prikkels op te doen.

Karel was weliswaar broodmager bij binnenkomst, maar hij woog toch nog 6 kilo, dus een flinke kater. Ik dacht dan ook met angst aan het moment dat hij in de vervoersmand zou moeten, want hij was te groot voor mij om hem makkelijk te kunnen hanteren. Bovendien ging het zo goed met hem dat ik hem geen nieuw trauma à la vangstok wilde bezorgen.

Trainen dus! Ik leende de allergrootste maat reismand en gaf Karel dagelijks een beetje blikvoer in de mand, dat ik steeds verder naar achteren plaatste. Binnen een week kon ik het deurtje achter hem dichtdoen en kon hij vervoerd worden.

Met veel rust en aandacht plus een klein beetje omkopen bleek Karel helemaal niet zo’n moeilijke en schuwe kat te zijn!

Karel heeft nog een paar maanden in de opvang gezeten. Uiteindelijk is hij bij de spreekwoordelijke oudere dame terecht gekomen die hem schandalig verwent. En die kattenmand? Aan het eind van zijn verblijf bij de opvang werd de mand weer te voorschijn gehaald en … Karel liep er zo in!


Dit artikel is 3.926 keer gelezen | Geschreven door

Over de auteur

Liesbeth, gecertificeerd kattengedragsdeskundige, toegewijd personeel van poes Kefraya en blogger.