Zodra het een beetje mooi weer wordt, gaan onze Bengaalse katten naar buiten. Maar niet voordat ik de oren van de witte Bengaal heb ingesmeerd met zonnebrandcrème. Klinkt vreemd en dat is het misschien ook. Maar het heeft mooi wel alles te maken met de kat van onze voormalige buren …

Tumor

De eerste keer – járen geleden – dat ik die kat van de buren zag, was ik nogal verbaasd. Het was een lief beest, alleen had hij geen oren. ‘Waarom heeft die kat geen oren meer?’ vroeg ik nog. ‘Die moesten eraf gezet worden vanwege een tumor in het oor,’ was het antwoord van de buren destijds. Daarna besteedde ik er verder geen aandacht aan. De witte kat huppelde vrolijk door de tuin en leek zich ook zonder oren uitstekend te vermaken. Maar een leven zonder oren? Dat gun je toch geen enkele kat.

Ik dacht er pas weer aan toen ik deze zomer onze eigen witte Bengaal door de tuin zag hollen. Zouden haar oren ook gevoeliger zijn voor de zon? Als een mens kan verbranden en – even lekker door de bocht – huidkanker kan oplopen door de zon, waarom een kat dan niet? Helemaal als-ie wit is.

Advies van dierenarts: smeren

Ik wilde bijna de zonnebrand erbij pakken voor de kat, maar besloot toch eerst maar eens de dierenarts te bellen. Aan een vriendelijke mevrouw legde ik mijn bezorgdheid uit. ‘Je zou bijna de oren van de witte Bengaal insmeren,’ grapte ik. Maar de dierenartsassistente aan de andere kant van de lijn lachte niet. Ze was bloedserieus. ‘Dat zou ik zeker doen,’ bevestigde ze. ‘Vooral de oren van witte katten zijn heel gevoelig. Ze verbranden snel en dat kan na een tijdje tot nare complicaties leiden.’

Als ik zo naar de bijna doorzichtige, witte oren met rode adertjes keek van onze witte kat, nam ik dat meteen aan. Bovendien moest ik weer denken aan de kat van de buren. ‘Je kunt gewoon zonnebrand op de oren smeren,’ ging de dierenartsassistente verder. ‘Maakt niet uit wat voor soort zonnebrand het is. Als de factor maar hoog genoeg is.’ Ik keek intussen met een schuin oog naar het flesje kinderzonnebrand van factor 50 op de tafel en ter plekke besloot ik dat ik dit maar op de oren van de kat zou smeren.

Dat heb ik gedaan.

Zonnebrandcrème

De kat wist niet wat haar overkwam. Ik ook niet trouwens. Het blijft toch apart om de oren van je witte Bengaal in te smeren. Gelukkig trok het goedje snel in, protesteerde de poes niet noemenswaardig en deed de kater – in het kader van een grondige schoonmaak waar hij af en toe last van heeft – geen poging om de zonnebrandmelk eraf te slikken.

Sindsdien smeer ik de oren van de kat in als ze naar buiten gaat. Het is zowaar onderdeel van het naar-buiten-gaan-ritueel geworden. Riempje om en oortjes ingesmeerd, dat werk. Want de kat van de buren was weliswaar heel lief, maar stiekem heb ik toch liever dat mijn witte Bengaal haar oren houdt. En als een flesje zonnebrandcrème helpt, so be it. Is wel zo gezond. Voor mens én kat.


Dit artikel is 7.353 keer gelezen | Geschreven door

Over de auteur

Deze catlady doet in het dagelijks leven iets met schrijven. Al word ik regelmatig afgeleid door mijn twee eigenwijze Bengaalse katten, Jambo en Tsavo. Never a dull moment met deze monsters ...