Dat katten stresskipjes zijn, zal voor de meeste katteneigenaren geen nieuws zijn. Verhuizingen scoren al hoog op de stress-lijst, maar poes Mila had het er wel erg moeilijk mee.
Verhuizen
Mila is een leuke zwart-witte poes die heel tevreden bij haar eigenaar woonde en een relaxt poezenleventje leidde. Op een gegeven moment ging Mila echter sproeien. Eerst een enkel keertje, maar toen ze na een jaar het hele huis van geursporen voorzag, wilde de eigenaar toch wel hulp. Hij gaf bij de intake aan dat hij twee jaar eerder verhuisd was, maar was er van overtuigd dat Mila pas veel later was gaan sproeien. De urine was bij de dierenarts onderzocht en daar was niets bijzonders gevonden, dus werd het tijd om Mila te gaan bezoeken.
Dierenarts
Voorafgaand aan mijn consult had ik contact opgenomen met de dierenarts en het bleek dat de eigenaar al relatief snel na de verhuizing de urine had laten controleren. Dat is een probleem dat ik vaak tegenkom: hoe langer je wacht met hulp inroepen bij gedragsproblemen, hoe minder je je achteraf nog details herinnert.
Deurmat
De nieuwe woning van Mila was veel groter en ruimer dan haar oude huis-met-tuin, maar lag aan het einde van een doodlopende straat in een kinderrijke buurt. Het was de gewoonte in het dorp om de deur overdag open te laten, zodat iedereen in en uit kon. Mila moest echter wennen aan een nieuw huis en had in haar vorige tuin nooit veel kinderen ontmoet. Als dan ook nog eens de voordeur continu open staat, is dat behoorlijk bedreigend voor een kat. Tijdens het gesprek met de eigenaar bleek dat Mila ruim een maand op de mat bij de voordeur gebivakkeerd had en alleen in huis kwam om even te eten. Pas als de voordeur dichtging, kwam Mila weer in de woonkamer om met haar eigenaar te knuffelen.
Kast
Bij een ronde door het huis bleek ze echt overal te sproeien, er was vrijwel geen object of meubelstuk dat niet onderhanden genomen was. Behalve … één kast. Wat er dan was met die kast? Het was het enige ding dat Mila’s baasje uit het oude huis had meegenomen, voor de rest had hij allemaal nieuwe spulletjes aangeschaft…
Toen was de conclusie wel heel duidelijk: Mila voelde zich niet meer op haar gemak in haar eigen huis: nieuwe spullen, nieuwe omgeving, een enorme bres in de verdediging (open voordeur) en dan ook nog eens kinderen op straat die ze vroeger nooit zag. Het bewaken van de deurmat gaf niet voldoende zekerheid voor Mila, dus geen wonder dat ze daarna flink aan de slag ging om overal haar eigen geur af te zetten.
Het heeft nog wel even geduurd voordat we Mila zo ver hadden dat ze zich weer veilig voelde in huis, maar na een paar maanden sproeide ze niet meer!