Het was één van de spannendste momenten voor onze Bengaalse katten dit jaar: de komst van een baby. Ze hadden werkelijk geen idee wat ze nu aanmoesten met dit rare, kleine ding dat veel geluid produceerde en onverhoedse bewegingen maakte …

Nu is het natuurlijk altijd even afwachten hoe dieren reageren als er een nieuw lid in het gezin verwelkomd wordt. Niet dat ik verwachtte dat de katten zich agressief zouden opstellen, want lief zijn ze, maar spannend was ’t wel op een mooie zaterdag in september.

Na een kort durende, best wel relaxte bevalling kwamen ik met vriendlief met onze nieuwbakken dochter in de autostoel weer thuis. ‘Zullen we de katten en Liv ( zo heet ze) maar meteen even aan elkaar laten wennen?’opperde vriendlief. En voor ik het wist, zette hij de autostoel met het kind erin op het vloerkleed.

Konden de katten er mooi een beetje omheen drentelen. Tenminste, dat dachten wij. Mooi niet.

Overigens waren de katten wel nieuwsgierig. Als een stel sluipschutters slopen ze naar de rode autostoel toe. Tot de baby even een geluidje maakte ( want dat doen baby’s), de katten zich een ongeluk schrokken en als twee dolle hazen naar de achterkant van de tafel renden. Voorzichtig keken ze daar voorzichtig naar het gevaarte dat nu op het kleed geparkeerd stond.

Ze vertrouwden het voor geen meter.

Toch overwon de nieuwsgierigheid het weer van de angst. De kater besloot als eerste een nieuwe poging te wagen. De witte Bengaal sloop er langzaam achter aan. Stukje bij beetje naderden ze steeds dichter het rode gevaar. En verrek, de baby bleef even stil. Voorzichtig durfde de kater zelfs even om het hoekje te kijken.

Maar de lieverd snapte er overduidelijk niets van. Wat hij zag was klein, zag er niet uit als andere mensen en het was ook zeker geen ander dier. Verbaasd keek hij eens naar vriendlief en naar mij. ‘Ik kan hier niets mee,’ leek hij te denken.

De kater droop af. Net als de witte Bengaal die precies dezelfde strategie had gevolgd. Als ze er niets mee konden, dan diende het genegeerd te worden. Een spannend moment per dag was per slot van rekening wel genoeg. Alleen hielden ze met één ding geen rekening: deze indringer ging niet meer weg.

Maar dat is weer een héle andere blog …


Dit artikel is 6.101 keer gelezen | Geschreven door

Over de auteur

Deze catlady doet in het dagelijks leven iets met schrijven. Al word ik regelmatig afgeleid door mijn twee eigenwijze Bengaalse katten, Jambo en Tsavo. Never a dull moment met deze monsters ...