Kat zoekenEen tweede poes moest er komen! Dat besluit stond vast, na lang dubben. Dat het een poes moest worden en geen kater was geen punt van discussie. Want katers hebben meer wegloopneigingen en binnen houden ligt op ons landelijke stekje niet voor de hand.

Dan de kleur. Poezen met veel wit en een paar slordige vlekken kunnen ons niet echt bekoren. Opnieuw een cyperse (op zich altijd prachtig) was iets te pijnlijk gezien de herinnering aan Eef. Zwart viel ook af, want die hebben we al, in de vorm van Aaf. En geheel wit was onze vorige poes, dus die kleur was ook al ‘vergeven’.
Dus bleven de volgende mogelijkheden over: rood gestreept, effen grijs, een schildpad dan wel lapje met niet te veel wit.

Leeftijd
Als je focussend op die kleuren internet afstruint, is de keus best te overzien. Zeker als je dan ook nog een bepaalde leeftijd zoekt. We hadden bedacht dat dezelfde leeftijd als Aaf handig was. Omdat dat, zo dachten we, het beste zou aansluiten bij haar gedrag. Niet al te speels meer, volwassen en wijs, bij voorkeur bekend met het fenomeen verkeer.

Gebrek aan liefde
Op Marktplaats zagen we een paar leuke kandidaten. Alleen ergerden we ons kapot aan het gebrek aan liefde en verdriet dat uit de meeste beschrijvingen sprak. Een kat van 4 jaar moeten wegdoen, die je vanaf kitten hebt zien opgroeien – dat is toch een ramp? Nee hoor, voor de meeste mensen lijkt er weinig verschil te zijn tussen een tafel die je verkoopt of een huisdier dat je in de aanbieding hebt. Steeds terugkerende ‘redenen’: ‘ik heb te weinig ruimte (hoe veel ruimte heeft een kat nodig!?) of ‘Ik heb geen tijd meer voor Jackie (!!!)’ of ‘Me zoontje heb allegie’ – hoe ongelóóflijk veel kinderen hebben allergie als je de dierenadvertenties bekijkt!

Het asiel
De meeste dierenasiels prijzen hun dieren met meer liefde aan. Bovendien is het voordeel dat ze met je meedenken en dat je het dier kunt terugbrengen als het echt niet klikt. Op de asielsites zagen we genoeg katten die een baasje zoeken en waar vaak niets mis mee is. Zoals een leuk 4-jarig lapje. Toen we haar gingen bekijken, bleek ze de dag ervoor helaas al opgehaald.
Maar ze zou waarschijnlijk toch niet zo goed bij onze Aaf gepast hebben, dacht de beheerder. Zij probeerde ons direct ervan te overtuigen dat een kitten een betere keus zou zijn, omdat volwassen katten zo’n kleintje vaak makkelijker accepteren. We mochten wel even rondkijken tussen het jonge spul. Maar de omschakeling van de poes die we op ’t oog hadden naar dat grote aantal kleintjes in hokjes was iets te groot. We werden er ook een beetje moedeloos van. Toch maar even afstand nemen, terug naar huis en bedenken of het inderdaad een kitten zou worden…

*** Wordt vervolgd ***


Dit artikel is 4.032 keer gelezen | Geschreven door

Over de auteur

Journalist met een zwak voor dieren. In het gezelschap van o.a. paard, pony en 2 geweldige poezen waar eindeloos over te bloggen valt.