Poes Parmantig

Poes Parmantig liep op het randje
langs de dakgoot van ons huis.
Zij wou eventjes gaan horen, 
was daarnaast Minet ook thuis?

Poes Parmantig vond de dakgoot
vreselijk vuil en akelig nat,
en ze bromde: "O, die regen, 
'k zeg je, die bederft me wat!"

Poes Parmantig hield haar staartje
heel voorzichtig, recht omhoog,
ging op zij voor ieder plasje,
want een poes blijft't liefste droog.

Juist toen zij haar witte sokjes
netjes weer had afgelikt, 
werd er op het zolderraampje,
zacht, heel zachtjes maar, getikt.

'n Muis! Daar buiten! In de dakgoot!
Weg was alle angst voor nat.
Poes Parmantig was met één slag
een gewone muizenkat.

(een oud poezengedichtje van A.Sutorius)