Trimmen is geen kwestie van de kat op de tafel zetten en kammen maar. Zeker niet bij een eerste ontmoeting. Het is belangrijk het vertrouwen te winnen van de kat én zijn baasje.
Solara is een Maine Coon van ongeveer negen jaar en ze woont ongeveer een jaar bij een mevrouw in een mooi huis met een prachtige tuin. Mevrouw vindt het moeilijk om haar regelmatig te kammen en omdat Solara zelf ook wat moeilijker haar vacht kan bijhouden, zijn er klitten ontstaan en moeten er heel veel oude haren uit haar vacht gehaald worden.
Snuffelen mag
Als ik mijn tafel en koffer heb neergezet, gaat Solara die uitgebreid besnuffelen. Al die geurtjes van katten bij wie ik al geweest ben vindt ze interessant en ze neemt er uitgebreid de tijd voor. Ook aan mijn handen mag ze ruiken. Ik hou ze voor haar gezicht en ik laat haar naar me toe komen. Ik krijg zelfs een kopje van haar!
Mevrouw ‘snuffelt’ op haar manier: „Wat ga je precies doen? Waar is die kam voor? Je doet haar toch geen pijn, hè? Ik mag er toch wel bij blijven? Als ik iets kan doen, moet je het zeggen, hoor.”
Op de tafel
Dan zet ik Solara voorzichtig op de tafel. Ook die besnuffelt ze uitgebreid. Ik aai haar voorzichtig op haar kopje en rug en kan zo onderzoeken waar de klitten zitten en of er ook vervilte stukken zijn. Vilt zijn klitten die aan elkaar gekleefd zijn en waar geen kam meer doorheen te halen is. De klitten zitten vooral op haar rug en flanken en ze zitten ook vrij los in de vacht. Van vilt is gelukkig geen sprake. Ik leg een paar kammen op tafel. Die vindt Solara spannend en ze wil naar de rand van de tafel kruipen. Ze miauwt en blaast een beetje. Ze vertrouwt het niet helemaal.
Door zachtjes tegen haar te praten wordt ze rustig en bovendien word ik daar zelf ook rustig van. Verder probeer ik de klitten heel voorzichtig eruit te kammen zonder dat ik haar pijn doe. Na een paar minuten krijgt ze in de gaten dat het niet eng of spannend is. Ze houdt op met miauwen en gaat er zelfs bij liggen. Ze heeft zich overgegeven en laat me begaan. Ze vertrouwt erop dat ik rustig aan haar vacht blijf zitten.
Gepaste afstand
Mevrouw vindt het ook een beetje spannend. Ze heeft nog nooit een kattentrimmer op bezoek gehad en Solara is alles voor haar. Dus is ze bij de tafel gaan staan om goed te kijken naar wat ik allemaal doe. Maar Solara kruipt daardoor in elkaar en tegen mij aan waardoor ik haar niet goed kan kammen. Misschien is het beter om een stukje verderop aan tafel te gaan zitten, opper ik. Daar kan ze het trimmen ook goed zien en Solara ontspant daardoor weer.
Onder het trimmen vertel ik haar hoe ik Solara rustig houd. Ik praat tegen haar. Na een paar klitten eruit kammen aai ik haar even over haar kopje of onder haar kin. Als ze rustig blijft zitten, beloon ik haar door ‘Goed zo!’ te zeggen. Ook las ik regelmatig een time-out in, waardoor ze even kan ontspannen. Ik vertel mevrouw dat ik het trimmen altijd vergelijk als een kies boren bij een tandarts: hoe harder hij duwt met zijn boor, hoe dieper ik in de stoel wegkruip. En als hij zegt: „Spoelt u maar even”, voel ik mijn spieren ontspannen en ben ik blij met even een pauze. En bij Solara hoef ik hierdoor alleen maar mijn hand licht op haar schouder te leggen om haar op tafel te houden. Een kat laat zich immers niet dwingen.
Vertrouwen
Dan ben ik klaar. Mevrouw heeft zwijgend naar het kammen gekeken en is vooral opgelucht dat het zo gladjes en ontspannen is verlopen.
En Solara? Volkomen op haar gemak zit ze naast alle klitten. Het is tijd voor de foto ‘na’. Maar voor de camera heeft ze geen oog: ze zit met haar snuit in haar oude haren. Nu ruikt de tafel niet naar vreemde katten, maar naar haar. Lekker en vertrouwd!