Als kattenliefhebster maar ook als pleegmoeder voor katten krijg ik regelmatig berichten over katten die door andere stichtingen worden opgevangen en/of verpleegd. Zo lees ik net een nieuwsberichtje over kitten Bosa. Met het verlies van kittens Rocky en Stevie nog vers in het geheugen wil ik graag wat aandacht aan het verhaal van Bosa geven.
Allemaal beestjes…
Allerlei dieren zijn hier de drempel al gepasseerd in de loop der jaren. Voornamelijk katten en kittens maar ook een ruim aantal vogels. Van net uit het ei tot kraaien die vleugellam zijn en zelfs een ooievaarsjong dat uit het nest gevallen was. Egeltjes die in de winter verdwaasd rondlopen; baby-egels waarvan de moeder dood ligt; wilde baby-konijntjes om groot te brengen en zelfs een Chinese Wolhandkrab hebben wij even mogen verwelkomen. Door mijn werk en vrijwilligerswerk met dieren kom ik ook in aanraking met veel collega’s die dieren opvangen. Vogelasielen, asielen voor katten en honden, konijnenopvang noem maar op. Zo ook Stichting Akka’s ganzenparadijs.
Liefde
Deze week had ik om een aantal redenen contact met de Stichting Akka’s ganzenparadijs en keek ik ook even op de site. En daar trof ik het o zo herkenbare verhaal van Bosa aan. Niet alleen herkenbaar vanwege het feit dat ik ook kittens opvang als wel het verhaal zelf. De zorg die je hebt. Het continue bezig zijn met verzorgen en vooral de vele vragen en gedachten die er in je opborrelen: doe ik het goed? Kunnen we nog wel verder zo? Wanneer moet je stoppen met een ziek dier? Gaan we de goede kant op? Als je zieke dieren verzorgt moet je oppassen dat je niet té ver gaat. Dat het geen dierenleed wordt omdat je het zelf moeilijk vindt om een dier te laten gaan. Feedback van een dierenarts, collega-opvang of een lieve vriendin is dan ook altijd heel erg fijn. Maar toch… het blijft zo’n enorm moeilijk besluit. En dát herkende ik in het verhaal over Bosa. Over het proberen en het zorgen. Over de liefde. Over het laten gaan.
Lieve Bosa
Bosa is pas 10 dagen oud als ze verstoten wordt door haar moeder. Op het moment dat Bosa bij het pleeggezin binnenkomt is ze meer dood dan levend. Haar hoofdje hangt slap en haar slijmvliezen zijn erg bleek. Ook is ze heel koud. Gelukkig wil ze wel wat flesvoeding. Na een paar dagen is er een vermoeden dat er “iets” is met kitten Bosa. Ze overstrekt zich en haar motoriek ziet er niet normaal uit. Bosa gaat naar de dierenarts die het vermoeden heeft dat het kitten een neurologische afwijking heeft. Wat volgt zijn beroerde dagen voor Bosa maar ook voor haar pleegmoeder. Uiteindelijk, na een intensieve zorgperiode, moet er een moeilijk besluit worden genomen…
Vele kleintjes maken één grote
Lezers van Cattish zijn over het algemeen kattenliefhebbers. Hieronder staat een link naar het volledige verhaal van Bosa. Zou het niet geweldig zijn als de lezers van Cattish Bosa postuum kunnen sponsoren? Misschien als een soort eerbetoon aan alle katten ergens op de wereld die hulp nodig hebben? Of gewoon, als een klein gebaar, een kleine uiting van onze liefde voor katten?