We zijn inmiddels alweer in week drie van dit kattendagboek beland. 

Wederom een verslag van de avonturen die we samen meemaken!

Week 3

Maandag: Druk converserend aan de telefoon plof ik op bed. Bladibla, jadajadajada, kwartier verder. Ik hang op, kijk om, en ja hoor, ze zitten gewoon te chillen naast me. Ze zijn toch wel leuk samen. Druk met elkaar wassen en kroelen. Zelfs ik krijg nog even een wasbeurt. Handig hoor. Hoef ik niet meer te douchen. Ik zeg dus ‘ze zijn toch wel leuk samen’, want ik moet toegeven dat ik mijn twijfels gehad heb of het wel goed zou komen. Het gaat allemaal niet zo vlot als ik zou willen. En ik ben nogal wat aanhankelijkheid gewend van mijn vorige katjes. Ik mis mijn lieve Harri en Lara eigenlijk gewoon nog iedere dag. De nieuwe tijgers gaan hen niet vervangen, maar ik geloof wel dat we op weg zijn naar een goede afloop. Door tot het schootkatten zijn. Ik hou wel van een uitdaging. Katten gezien: 2 stuks.

Dinsdag: Ik was er niet zo heel frequent, maar toch hadden we weer een enorme doorbraak. Het stel lag wederom lekker bij elkaar te kroelen op mijn bed. Ik had uiteraard al een paar keer toenadering gezocht, maar dat werd alleen door Yoda op prijs gesteld. Die gaf me driftig kopjes tegen mijn neus en produceerde luidkeels gespin bij het aaien. JarJar daarentegen nam steeds een spurt als ik te dichtbij kwam. Gelukkig ben ik van het type ‘geef nooit op’, want bij poging 40 bleef ze zowaar liggen en liet zich aarzelend aaien. Ik was als een kind op kerstochtend, zo blij! Volgende week met zijn tweeën op schoot? Katten gezien: 2 stuks.

Woensdag: Lokstof. Alleen al het woord is de moeite waard. Lokstof. Onder de naam ‘Play-Spray’ wordt dit in de dierenwinkel verkocht. Bij thuiskomst vliegen de poezenkinderen altijd nog direct naar een schuilplaats. Inmiddels weet ik natuurlijk wel waar die gesitueerd zijn. Dus ik loop vastberaden naar de vensterbank in de slaapkamer, trek het gordijn open, een blaasconcert volgt. Ik kom met het flesje in de buurt, de kattenogen worden groot, de oren gaan spits naar voren en de staart hoog de lucht in. Als ik daarna wat lukraak wat lokstof door de lucht spray is het feest compleet. Yoda ligt op de grond te rollen als een ware gymnast, likt de vloer en maakt geluiden die ik nog nooit uit een kat heb horen komen. Ik denk dat ik binnenkort ga douchen in dat spul. Katten gezien: 2 stuks.

Donderdag: De dag dat Yoda besloot om mijn schoot te bestijgen, de nacht dat ze allebei besloten tegen me aan te kruipen en door te slapen (alsof ik het over mijn pasgeboren spruit heb). En nu ook eens niet op die gevaarlijke plek vlak naast mijn gemangelde tenen. Het wordt nog eens wat met dat tuig. Het is natuurlijk niet alleen maar rozengeur en maneschijn, want ze hangen inmiddels ook geregeld in de gordijnen. Als apen slingeren ze heen en weer. Toen ik gisteren thuiskwam stonden de gordijnen in de slaapkamer dus wagenwijd open. Zo blijft het een verrassing wat ik aantref na een dagje werken. Misschien krijg ik ze nog een keer zo ver dat ze gaan stofzuigen. Lijkt me handig. Katten gezien: 2 stuks.

Inmiddels leven we met elkaar alsof het nooit anders geweest is. Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder die twee zwart/witte, half verwilderde, Brabantse panters. Ik wil graag geloven dat het andersom ook is.


Dit artikel is 6.321 keer gelezen | Geschreven door

Over de auteur

Nancy, Nance voor intimi, 35 lentes jong. Bediende van Yoda en Jar Jar. 2 lieve asielkatten die nog steeds iedere dag kleine stapjes maken. Werkzaam als teamleider binnendienst en naast katten ook dol op alles wat te maken heeft met beauty, lifestyle en voetbal.