Tegenwoordig werk ik veel thuis vanwege ‘Het Nieuwe Werken’. Lekker rustig zonder collega’s. Maar met één ding had ik geen rekening gehouden: mijn nieuwe harige veeleisende leidinggevende ‘Directrice Dix’. Tijd voor nieuwe onderhandelingen.
Ochtend Appèl
Mijn werkdag begint niet meer om 8:30. Nee, mijn werkdag begint al bij het openen van de slaapkamerdeur. De slaapkamer is verboden terrein voor directrice Dix. Dat hebben we in onze eerdere arbeidsvoorwaarden al uitonderhandeld. Daar heeft ze nog steeds moeite mee, want ze vindt het niet prettig om ergens geen controle over te hebben. Er moet dus grondig geïnspecteerd worden zodra wij wakker zijn. Slaapdronken ga ik op de eerste trede van de zoldertrap zitten, zodat de directrice zich uitgebreid kan laten begroeten en paaien. Als werknemer weet je wie je te vriend moet houden. Hierna volgt een controle van de sanitaire voorziening van de werkplek. Alleen wanneer het tijd is om te douchen vertrekt de directrice om de rest van het personeel te inspecteren. Dat gespetter kan de werknemer zelf wel af, bovendien heeft de directrice zelf geen water nodig voor wat betreft haar eigen persoonlijke hygiëne.
Autocratische Poes
Als de werknemer na de eerste ochtendrituelen, naar beneden gaat voor een ontbijt in de kantine, zal eerst de directrice bediend te worden alvorens de werknemer is voorzien van koffie. Indien dit niet gebeurd, zal ze op verbaal luide toon haar ochtendsnack opeisen. Als de werknemer die dag geen afspraken op andere locaties heeft, volgt ze de werknemer na het ontbijt mee naar boven naar het kantoor. Daar begint de directrice aan een uitgebreide kwaliteitscontrole van de kantoorartikelen. Om de stevigheid van paperclips, pennen en papieren te kunnen vaststellen moeten deze worden verschoven, gedraaid en van het bureau worden geduwd. Na deze fysiek zware inspanning moet er uitgerust worden. De directrice zal dan gaan bepalen waar het dutje gaat plaatsvinden. Dat doet de directrice door haar leidinggevende billen te draaien tussen werknemer en het toetsenbord. Keuzestress noemt werknemer dat. Lekker warm op de laptop? Ja graag. Dossiers? Ook goed, het liefst op het meest actieve dossier. Daarna valt de directrice heerlijk in een diepe slaap, ondanks dat de werknemer, inmiddels wanhopig, een deadline probeert te halen.
Historisch Akkoord Directrice en Werknemer
De onderhandelingen zaten muurvast. Directie en werknemers konden het maar niet eens worden. De directrice was geenszins van plan haar ‘rechten’ op te geven. Het woord mediation viel. “Dat nooit!” dacht de directrice en dus ligt er inmiddels een historisch akkoord. Alle partijen hebben concessies moeten doen. Zo heeft de directrice nog steeds recht op haar ochtendsnack voor de koffie en heeft de werknemer nog steeds de privacy van de slaapkamer. Voor wat betreft de werkruimte is overeengekomen dat er een opgevouwen deken wordt neergelegd op de hoek van het bureau. Daar zal de directiepoes plaatsnemen tijdens werktijden om zo de medewerker goed in de gaten te kunnen houden. Een ‘ win-win’ situatie. Waren er maar meer van dit soort leidinggevenden.