Daar zit hij dan naast de eettafel. Tony’s zwerfkat-naar-meubilair-transformatie is geslaagd. Maar is dit wel helemaal de bedoeling?
De starende blik in zijn ogen zegt: Miauw. Ik wil wat jij daar op je bord hebt. Zelfs als ik het niet lust. Doodstil als een Egyptisch kattenstandbeeld zit hij naast de tafel. Het lijkt bijna voor de gezelligheid, tot je doorhebt dat hij je vork probeert te hypnotiseren met zijn heldergroene ogen. Hokus pokus pilatus poes, een hapje van jouw slagroomsoes.
Extra zintuig
Tony heeft zoals elke echte kat een extra zintuig dat de aanwezigheid van potentieel eetbare substanties direct opmerkt. Overal denkt hij eten te zien, ruiken en horen; ook als het er niet is. Nee kat, ik zei nachtvorst, niet knakworst! Ga eens moven. Tony blijft zitten, met grote ogen en zijn anderhalve oortjes gespitst.
Tony heeft één half oortje overhouden aan zijn loopbaan als zwerfkat. Dat hebben Enge Mensen gedaan voor de herkenbaarheid, omdat ze hem na zijn castratie weer zouden uitzetten. Via het asiel kwam hij echter bij ons en onze eettafel terecht.
Ik ga overstag
Langzaam schuift Tony richting mijn been, kijkt me aan zoals alleen katten dat kunnen, met zijn kop een beetje scheef. Onweerstaanbaar. Ik ga overstag. Hier lekkere lekkerbek, je mag een beetje vis proeven. Jamjamjamjam.
Ik weet dat onze andere kat Storm ondertussen in de keuken op het aanrecht staat met haar kop in de pan. Storm schooit niet, die gaat rechtstreeks naar de bron. Die maakt de vriezer nog open als ze weet dat daar vis ligt. (Waar gebeurd! Niet blij mee.)
Kijk hem nu eens!
Tony heeft Storms tactiek niet overgenomen en probeert het nog op de ouderwetse bedelmanier. Na maanden van intense socialisatie zijn we eigenlijk meer blij met dan geïrriteerd door zijn schooigedrag. Eerst wilde hij niets van ons weten, maar kijk hem nu eens! Zo komt het dus dat we hem af en toe een klein stukje geven…
Wat vind jij, meteen afkappen? Of blijven doen omdat het geen kwaad kan, zolang hij braaf wacht en niet hengelt?