Buurkat Mickey heet eigenlijk Silva, maar dat weet ik pas sinds kort. Eigenlijk pas sinds ik hem gewond voorbij zag lopen en zijn baasje alarmeerde.
Het was een zaterdagochtend. Gewapend met een grote boodschappentas stapte ik de voordeur uit. Mickey kwam mauwend op me af lopen en vleide zich tegen mijn linkerbeen. Zoals altijd sprak ik hem aan met ‘hee, vriendje!’ en kriebelde hem achter zijn oortjes. Dit keer schrok ik: op zijn heup had hij een lelijke open wond.
Niemand thuis
Ik alarmeerde mijn man, die net als ik schrok van de aanblik. Ach beestje! Maar van wie is Mickey eigenlijk? Shit. We besloten dat de boodschappen even moesten wachten. We startten een aanbel-actie bij het huizenblok waar we dachten dat hij vandaan moest komen. Niemand thuis. Nergens. De kat zelf was er ook vandoor.
Na een korte ronde door de lokale Albert Heijn besloot ik nogmaals aan te bellen én een briefje te schrijven. Mocht er weer niemand zijn, dan kon ik dat in de brievenbus van de vermeende eigenaar stoppen. Was Mickey van een van zijn buren, dan kon hij ze misschien op de hoogte brengen. Bij geen gehoor zouden we Mickey uiteindelijk zelf proberen te vangen en naar de dierenarts brengen.
Niet Mickey maar Silva
Silva, toen wij ‘m nog Mickey noemden
Bij de eerste deur was het meteen raak en had ik de eigenaar te pakken. Mickey bleek Silva te heten en zat inmiddels pontificaal op mijn schutting, wond en al. Eigenaar en ik hadden hem al snel te pakken en Silva kon naar de dierenarts. Pfjoew!
Mickey kreeg van mij zijn tijdelijke naam toen ik een paar jaar terug zag dat een groep jongeren een kat lastigviel voor onze deur. In een opwelling benaderde ik de voor mij wildvreemde kat en zei ‘kom maar Mickey’. Hij liet zich gewillig door mij meenemen en de groep liet zich overrompelen. Vanaf dat moment hield ik een extra oogje in het zeil. Mickey werd een graag geziene gast op onze barbecues en andere buitengelegenheden.
Na een korte Mickey- of Silva-loze periode dook hij opeens weer op terwijl ik bloemen aan het planten was. Mauw! ‘Hee vriendje’, zei ik, ‘je bent er weer!’. Op zijn heup was nog een kale plek te zien. Kort daarna dook zijn baasje op met een fles wijn. Als bedankje voor de goede zorgen voor Mickey, die we vanaf nu ook maar gewoon Silva noemen.