Hoe herken je een hernia bij een kat?

Een kat met een hernia??!! Ja, dat kan. Alleen is het moeilijker te herkennen. Ik speelde detective bij mijn kat: een verhaal met tips.

Het begon in november vorig jaar. Achteraf gezien waren de signalen er al langer. Mijn kat Missy was altijd op mij gericht en vrolijk. Het is een binnenkat, maar dat is ze gewend van jongs af aan. Zomers mag ze buiten spelen, met een tuigje voor de veiligheid. Toch blijft ze dan ook het liefst op haar eigen stoeltje zitten buiten. Ik vind zelf altijd dat je de verantwoordelijkheid draagt voor een huisdier, niet alleen voor het natje en droogje maar ook medisch. Ze kunnen tenslotte niet aangeven als er iets mis is. Vooral bij katten is dat moeilijk. Ze zijn zo ‘geprogrammeerd’ dat ze niet zullen laten merken dat er iets is. In het wild is het namelijk van groot belang dat deze solitaire dieren geen zwakheden tonen, zodat ze geen prooi worden. Anders dan bij een hond, die in een roedel leeft, waarbij je vaak wel kunt zien of merken dat er iets mis is zoals mank lopen.

Waarschuwingssignalen

Bij Missy werd in december duidelijk dat er echt iets niet lekker zat. Ze was al enige tijd wat stiller. Normaal kletst ze gezellig tegen me, wat ze opeens minder ging doen. Daarna keek ze steeds vaker ‘niet blij’, maar dat was lastig om mee naar de dierenarts te gaan. Toen ging het sneller:

• Ze krulde zich niet meer op tot een rondje, wilde niet meer overal liggen wat eerst favoriete plekjes waren
• Ze begon vaker te slikken, alsof ze misselijk was (zoals ze doet als ze een haarbal gaat opgeven)
• Haar pupillen waren vaak groter zonder dat het door het licht kon komen
• Ze mauwde steeds vaker klagelijk voor zich uit, met de oortjes naar achteren
• Ze ademde moeilijker met steeds vaker snurk geluiden
• Uiteindelijk sprong ze overal naast, tegenaan of als ze ergens af sprong, kwam ze niet altijd goed terecht,
• En mocht ik haar niet meer optillen of aan haar buik/rug komen.

Metacam als paracetamolletje

Haar broertje was aan darmkanker overleden, dus ik maakte me behoorlijk ongerust. Half december heb ik meermaals contact opgenomen met de dierenarts. Ze had al enige tijd buikproblemen, dus moest ik eerst met zacht voer en pasta en extra water geven aan de slag. Dat hielp niet dit keer. voor de zekerheid is haar urine en bloed ook gecontroleerd, gelukkig geen diabetes of andere nare dingen.
Net voor de kerst haalde ik medicijnen voor haar. Het was duidelijk dat ze ergens pijn had. Voor haar veiligheid mocht ze niet meer te hoog klimmen dan wel van hoge dingen afspringen. Daarbij begon ik met dagelijks Metacam te geven, een soort ibuprofen voor katten. Het leek meteen goed te werken, ze wilde weer aangehaald worden en rende door de kamer. Wat een opluchting! Het zou echter nog een staartje krijgen.

Niet haar darmen maar haar rug: een heuse hernia

In januari heb ik haar ingepakt en weer meegenomen naar de dierenarts. Daar bleek dat haar nageltjes niet goed en niet gelijkmatig waren afgesleten. Na onderzoek, wat ze nu dankzij de meds makkelijker toe liet, bleek zijn diagnose een hernia in de lagere rugwervels. Ik stond versteld, maar hij liet het me voelen en inderdaad de rugwervels voelde daar anders. Ik kreeg noghet compliment dat ik zo snel actie had ondernomen omdat het lastig was te merken dat er wat mis is met een kat.

Dit keer was Missy’s reactie op die plek in haar rug vrij duideliljk: “Mrauw”, blijf af! Hij vond haar goed genoeg opgeknapt om te kijken of het tijdelijk was en de Metacam aan te passen. Echter…. bij het afbouwen naar 1 pipetje per 2 dagen kwam het andere gedrag terug, met uitbreiding van deze reacties en symptomen:

• Als ze waar dan ook af sprong (bank of hogen), viel ze opzij.
• Ze leek minder kracht in de achterpootjes te hebben.
• Ze vertikte het om in haar mandje aan de verwarming te springen.
• Nagels aan de achterpootjes waren weer te lang en minder gesleten dan de voorpootjes, ze krabde ze ook niet meer af aan haar krabmatje.
• Ze verzorgde zichzelf duidelijk minder goed, haar vacht werd dof.
• Ze zat niet meer normaal, maar leunde op één kant (vaak rechts) of zat met gespreide pootjes.
• Na eerst minder te eten, was ze meer gaan eten en veel meer drinken.
• Ze kon zo ongelukkig kijken, wat ik noem ‘op haar neus kijken’ en ze reageerde weer trager dan normaal.

Controle bij dierenarts

Na 2 weken mocht ze op controle bij de dierenarts. Zijn reactie was van ‘meis toch’, wat haar niet toeschietelijker maakte. Hij vond aan de hand van mijn verhaal, waarbij hij blij was dat ik zo oplettend was, dat het duidelijk haar rug was. Hij heeft haar verder nog allerlei oefeningen laten doen (pootje op de tafel en kijken of ze tegendruk gaf, klein sprongetje, bewegen van de achterpootjes en een stukje naar het baasje toe lopen). Door eliminatie konden we ervan uitgaan dat het een hernia was. Sindsdien geef ik haar 1x per dag een pipetje Metacam, voorkom al te rare sprongen en help haar met de verzorging van haar vacht enzo. Ze heeft wel iets nieuws ontdekt: Baasje kan goed masseren. Dus zo nu en dan komt ze al mauwend naar me toe en dan gaat mevrouw pontificaal klaar zitten om gemasseerd te worden!
De dierenarts moest er bij de vaccinaties begin juli hartelijk om lachen. Ik lachte mee, vooral toen bleek dat ze verder kerngezond is. Ze mag nog een aantal jaren van ons mee!

Waar let je op bij een kat? Belangrijke signalen herkennen

Samengevat let je op de volgende symptomen:

• ander gedrag: terugtrekken of juist extra aandacht vragen, extra mauwen, meer/minder activiteit en/of lusteloosheid. Soms ook hoe ze kijken, vooral als je ze goed kent;
• andere plekken om te liggen of het vermijden van favoriete slaapplekje;
• ademhaling verandert;
• eet- en drinkgewoontes veranderen;
• vachtverzorging en nageltjes (minder verzorgde vacht, langere nagels aan voor- of achterpootjes);
• aanraken van bepaalde plekken (buik, rug, pootjes) opeens niet meer toelaten.

Ik heb Missy van jongs af aan altijd geleerd dat ik haar overal aan mag raken, pootjes/buik/oren etc. laat ze normaal gesproken dus toe (dit helpt ook bij dierenartsbezoeken!)

Rugklachten of klachten aan pootjes worden vaak door de kat verborgen. Let op bij deze symptomen en gedragingen die kunnen wijzen op pijn in de pootjes of rug:

• schuin of opzij vallen bij het neerkomen;
• andere manier van liggen, springen, bewegen en zitten;
• minder bewegen;
• erg gaan mauwen bij het optillen.

Kijk ook in dit verhelderende overzicht waar je in het algemeen op kan letten bij PetsPlace. Voor meer informatie over het pijnstillende middel: zie de site diergeneesmiddelen of de Amerikaanse site van de fabrikant.

Hebben jullie wel eens detective moeten spelen bij je kat? Vertel ons erover in de reacties.