Ik ben nu een jaar gastgezin en wil al die tijd al heel graag zoogkittens. Sinds 2 weken heb ik ze dan eindelijk. Maar hoe gaat het? En wat vind ik er van?

Wachten

Tegen de tijd dat het lente wordt komt bij mij het gevoel van ‘zorgen voor’ naar boven. De lente is ook wel het kittenseizoen. Of in ieder geval het begin ervan, want vorig jaar heeft het tot en met november geduurd voor mijn laatste kittens weer weg waren. Omdat ik dit jaar geen werk heb en ontzettend veel thuis zit, ben ik in de gelegenheid om zoogkittens op te vangen. De echt hele jonge kittens die nog veel zorg, aandacht en voeding nodig hebben.

Deze kittens moeten om de paar uur gevoerd worden, geholpen worden met hun ontlasting doen en warm gehouden worden. Dat gaat niet als je veel van huis bent. Omdat ik nu veel thuis zit, is dit ideaal voor mij.

Maar het wachten op een kitten voelt wel dubbel. Want als je een kitten krijgt dat hulp nodig heeft, weet je dat het ergens is achtergelaten, is gedumpt of zijn moeder is kwijtgeraakt. Maar je weet ook dat je het een goed huis kan bieden en kan helpen, dus dat maakt het minder erg dat er kittens zijn die opvang nodig hebben. Al is het nog steeds jammer dat de opvang nodig is.

Teddy

Dinsdag 23 april 2019: het asiel belde mij op met de mededeling dat er een kitten was binnengekomen. Het ventje was een ongeveer 2,5 weken oud en had een gastgezin nodig om op te groeien.  Ik zei natuurlijk ‘ja’ tegen het opvangen van dit hummeltje, maar ik vond het ook heel spannend. Ik was bang dat ik het niet zou kunnen of iets fout zou doen, omdat het de eerste keer was dat ik zo’n jonkie op ging vangen.

In het asiel hebben ze me naar het kitten gebracht en uitleg gegeven over de verzorging. Daarna kon ik hem meenemen. Hij woog nog geen 300 gram en was echt nog een ukkie. Thuis kreeg hij meteen van mij een flesje met kattenmelk. Deze maakte ik speciaal voor hem en hij dronk het zonder moeite leeg. We besloten hem de naam Teddy te geven, omdat hij eruit zag als een teddybeer.

Niet poepen

Hoewel het voeren heel goed ging, bleek meteen hoe eigenwijs Teddy is. Hij wilde maar niet poepen. In een week tijd (zijn 1e week bij mij) heeft hij maar 4 keer gepoept. Geen idee of dit normaal is maar ik zag overal dat kittens meer poepte dus ik maakte me dus flink zorgen, want ik zag zijn buikje dikker worden, maar er kwam (op flink veel plas na ) niets uit. Wel was ik al heel trots op hem, want al op dag 2 ging hij zelfstandig naar de kattenbak voor een plasje.

Ik heb diverse keren contact gehad met de medewerkers van het asiel en die zeiden me dat ik me geen zorgen moest maken. Zolang zijn buik soepel bleef en meneer goed bleef eten, kwam het wel goed.

Tandjes

Toen Teddy een dag of 4 bij mij was, begon hij tanden te krijgen. Het flesje werd dus meer een bijtspeen dan drinkgerei. Ik was vaak een half uur bezig met het geven van het flesje. Ook mocht hij van ons niet meer aan onze vingers sabbelen, want hij kende zijn eigen kracht nog niet en kon al best wel bijten. De tandjes groeiden ook verrassend snel, tegen het einde van de eerste week had hij overal al tanden die door kwamen of al deels door waren. Daarom ben ik toen over gegaan op het geven van mousse. Zo kon hij al alvast wennen aan wat vaster voedsel.

Vriendjes

Teddy zat alleen in een grote kooi. Op die manier kon ik goed kijken of hij at en poepte/plaste en kon hij genoeg rust krijgen. Hij had echter wel behoefte aan gezelschap. Daarom mocht hij van mij soms uit de kooi om met mijn katten te spelen. Maar een kater van 5 kg en een kitten van 350 gram… dat is een flink verschil.

Gelukkig appte het asiel mij dat er een nieuw kitten was binnengekomen. Een meisje van ongeveer 4 weken jong. Ik heb haar opgehaald en sinds afgelopen woensdag heeft Teddy een vriendinnetje. Ze heet Tess en is behoorlijk pittig. Ik weet niet welke kattenrassen er in haar dna zitten, maar ze is qua uiterlijk heel anders dan Teddy.

Brokjes

Omdat Tess en Teddy beide al tanden kregen, zijn we begonnen met het geven van brokjes. Deze weken we eerst zodat ze zacht zijn en de kittens ze goed kunnen eten. Het nadeel is wel dat ze er met heel hun lichaam van genieten. Ze stoppen hun hele kop in de schaal, staan er gerust middenin en uiteindelijk zien ze er niet meer uit. De brokjes haal ik zelfs achter hun oren vandaan.  Dit is best wel een vieze periode, maar ook dit gaan we redden.

Voorkeur

Waar ik vooraf dacht dat ik het leuk zou vinden om zoogkittens te hebben, heb ik nu gemerkt dat het mij ook heel veel energie kost en veel zorgen geeft. Ze geven veel liefde en zijn ook echt leuk om te zien, maar ik twijfel nog best vaak of ik het goed doe. Ik wil best nog een keer zoogkittens willen opvangen, maar ik heb gemerkt dat mijn voorkeur gaat uitgaat naar kittens van 4 of 5 weken. Die zijn iets zelfstandiger, meer aan het spelen/ontdekken en kunnen al wat meer hebben. De echte jonkies van 0 dagen zou ik daarom liever niet opvangen. Voorlopig heb ik deze 2 nog bij me en als ze weg zijn zal het niet lang duren voor er weer nieuwe kittens komen. Wat het asiel mij de volgende keer aanbiedt? Dat weet ik nog niet, maar ik zal ieder kitten met open armen ontvangen en met veel liefde opvangen.


Dit artikel is 1.565 keer gelezen | Geschreven door eindredactie door

Over de auteur

laurade

Ik ben Laura, 28 jaar, samewonend met Robbin, catmom van Shadow en Spidey Gediplomeerd onderwijsassistent en remedial teacher. Daarnaast ben ik blogger van deze site mijn eigen blog Laura's Life. En ben ik gastgezin voor pleegkittens. Ik houd van post, dieren, creatief bezig zijn en zingen. Ik blog over mijn leven, obstakels, autisme, plannen, uitdagingen katten, pleegkittens en creativiteit. "Groei komt met (kleine) stapjes,wandel jij mee?"