article placeholder

Dagboek van een hondenmeisje

Ik was altijd een echt hondenmens. Ik had het niet van katten. Dat kwam vooral door die typische eigenaren; de “kattenmensen”. Of nog erger, die rare kattenvrouwtjes met een huis vol onzindelijke blaasgruiskatten. Ze vinden hun kat het einde, ook al loopt deze heel de dag bij de buren in de tuin te schooieren en laat ‘ie zich alleen zien als er wat te eten valt.
article placeholder

Waakhond Karel

In onze zoektocht naar twee kittens uit één nest, stond voor ons voorop dat dit een wárm nest moest zijn. Een vertrouwd adres, een veilige, liefdevolle omgeving. Een omgeving waarin de jonge poesjes alleen maar... Lees verder...

Zelfgenoegzame wichten

Laatst was er weer zo'n wicht. Ze was op bezoek in mijn territorium. Ik vertel dat erbij omdat ik het daarom extra irritant vond. Ik vertelde - in het algemeen en niet tegen het wicht in kwestie - dat ik twee kittens had gekocht. Een van de wenkbrauwen van het... Lees verder...
article placeholder

Binnen of buiten

Als je helemaal gek bent van je katten en je uiterste best doet om ze een zo mooi en fijn mogelijk leven te geven dan is het nogal pijnlijk om van een ander te horen dat jouw katten wel heel zielig zijn en het vast niet naar hun zin hebben. De reden dat ik ... Lees verder...