Het begon toen Jet gesteriliseerd werd, ze was 9 maanden en nog nooit krols geweest, maar het voorjaar kwam eraan, dus het werd hoog tijd. Toen ik haar naderhand weer ophaalde bij de dierenarts, zei deze dat ik haar een mengsel moest voeren van dieetbrokjes, omdat ze te zwaar was (ondertussen is ze ruim een kilo zwaarder, maar wel slanker, dat heb je met katten in de groei) en brokjes voor haar tanden, omdat ze ontstekingen had, en loszittende tandjes, en als ze nu geen speciale brokjes zou eten, dan zou ze tandsteen krijgen.
Ik heb de brokjes geweigerd, Jet eet prooi, en kauwt dus al op haar eten, maar bovendien kon ik me niet voorstellen dat als een poesje net klaar was met wisselen, gebitsproblemen van haar voeding zouden kunnen komen.
Ik ging voor een second opinion naar een tandheelkundig dierenarts, die vaststelde dat ze FORL heeft, en niet dacht dat grote brokjes daarin enig verschil zouden maken. Tandenpoetsen en mondspoeling zouden het proces moeten vertragen.
Ik bleef ontevreden over mijn oude dierenarts. Jet had een paar keer diarree, Kai kreeg een keer een heftige verkoudheid, en iedere keer kregen ze antibiotica. Toen ik de oproep kreeg voor nieuwe inentingen en daar de enting voor kattenziekte (die maar eens per 3 jaar hoeft) tussen stond, was de maat vol. Ik ging op zoek naar een nieuwe dierenarts, eentje die terughoudend was met antibiotica en vaccinaties.
Zo kwam ik bij een holistische dierenarts terecht. Voor het kennismakingsconsult, van anderhalf uur, had ik alledrie mijn katten meegenomen. Mijn katten vinden reizen prettiger als ze samen zijn, en zo konden ze meteen hun jaarlijkse controle krijgen.
Ik moest me inhouden niet te lachen, toen de dierenarts met een soort pen over mijn katten zweefde, alsof het een wichelroede was. Maar toen Plien opeens met haar achterpootjes begon te trekken en in mijn armen sprong, verging het lachen me al snel. Zonder haar aan te raken, had hij een gevoelig plekje gevonden.
“Heeft Plien soms moeite met springen?” vroeg de dierenarts.
En ja, ik was al een tijdje bezig met uitzoeken waarom Plien toch niet sprong, voor een deel kon ik het aan desinteresse wijten, maar niet helemaal. Plien kreeg homeopathische druppels om de blokkade in haar rug op te heffen.
Kai bleek helemaal gezond, en ging heel snel weer in een reismandje zitten. Kai houdt niet zo van vreemden.
Toen was Jet aan de beurt.
Weer kwam de wichelroede tevoorschijn, en er volgde een heel verhaal over energiebanen, ying en yan, nierenergie, lever, maag, mond, maar ook “zij heeft gevoelige darmen” “het voelt alsof ze regelmatig stemmingswisselingen heeft en heel boos kan worden”. Dat was mijn Jet, niet dat ze altijd chagrijnig was, maar waar Kai en Plien maar twee emoties hebben, blij en nog blijer, heeft Jet er veel meer, en als Jet uit haar humeur is, dan zullen we het allemaal weten.
Jet kreeg probiotica, chinese kruiden, omega 3 en zelfs cranberry-extract, iedere dag moest ze daar wat van hebben.
De eerste week was moeilijk. Jet wilde haar kruiden niet, maar Kai wilde ze juist wel. En Plien leerde binnen 2 dagen op de kast springen, en viel er op dag 3 vanaf en kneusde haar pootje. Boos belde ik de de dierenarts op “Jij hebt mijn kat verwond, toen ze niet kon springen viel ze ook nergens vanaf”, en hij schreef nog iets homeopathisch voor.
Na een tijdje at Jet de kruiden, en ze werd er zelfs heel enthousiast over. Sowieso was de verandering opvallend; haar vacht werd veel mooier (doordat ze vaak ontstekingen in haar bekje had, was haar speeksel “vies”, en dit smeerde ze dan uit in haar vacht), ze vond het tandenpoetsen steeds leuker worden, en ze had nooit meer bloedend tandvlees, de onstekingen verdwenen, ze had nooit meer diarree, en vrienden en familie merkten op dat ze opeens zoveel vrolijker was.
Na een tijdje waren de kruiden op, en omdat ik ervan overtuigd was dat het om een placebo-effect ging, gaf ik haar iedere avond een schaaltje zonder kruiden. Het zou niet moeten uitmaken toch?
Binnen een week had ze weer bloedend tandvlees, en aan het einde van de week zette ik haar onder de douche, omdat de diarree in haar halve vacht zat.
De volgende dag zaten we weer bij de holistische dierenarts.
Het gaat nu goed met Jet, ze is vrolijk en blij, haar tanden zien er zo goed uit als voor haalbaar is. Ik weet niet waarom dit voor haar werkt, want het zou niet moeten werken, maar ik durf ook niet meer te stoppen.
En Plien? Haar pootje was binnen drie dagen genezen en ze springt nu net zo goed als de andere twee. Maar ze slaapt nog wel het allerliefst gewoon op schoot.
