Booster | 1999 – 2015

Booster kwam bij mij met haar dochter Blacky in 2001. Ik heb ze opgehaald uit het asiel in Alkmaar waar ze als stelletje waren achtergelaten door de vorige eigenaar. Blacky was een zielig hoopje en wilde geen aandacht, Booster stond luidkeels voor het hek van haar kooi te schreeuwen “Kies ons! Kies ons!”. Ik had me voorgenomen om een stelletje uit te kiezen omdat ik wilde voorkomen dat die uit elkaar zouden worden gehaald. Booster trok mijn aandacht direct, toen de kooi openging kreeg ik de eerste van ontelbare kopstootjes.

Thuisgekomen dook Blacky direct achter de bank van angst en stoere Booster ging direct op onderzoek uit, zo nu en dan begeleid door een goedkeurende miauwwww.. Die avond lag Booster op de andere zitting van de bank toen Blacky zich liet zien.. na wat geduw in de buik van Booster, begon Blacky bij haar te drinken.. Blacky was toen ruim 1. Dit was de eerste en laatste keer dat ik dat heb gezien, en ook de laatste keer dat ik zag dat die twee een band hadden. Ze tolereerden elkaars aanwezigheid, maar dat was het ook wel.

Blacky draaide in de loop der jaren bij van angstig beestje tot een enorme knuffel die het liefst je hoofd als kussen gebruikt. Booster bleef de stoere eigenzinnige poes die ieder ander huisdier de baas blijft. Ze groeide van net aan 3 kg tot een gezellige knuffelpoes van 6,5kg. Ze was mijn schaduw, mijn magneetje. Waar ik was, was Booster. Van 2006 tot 2011 leefte en werkte als zzp’er ik met mijn 2 loeders vanuit huis. Beide poezen altijd in mijn buurt.

Toen ik mijn huidige vrouw heb leren kennen en bij haar in ben getrokken gingen de poezen mee, opeens moesten de poezendames omgaan met een mevrouw, 2 kinderen en 2 nieuwe katten. Het heeft even geduurd voordat ze het daarmee eens waren. Booster was eenmaal de baas in huis en die rol moest ze handhaven. Toen er ook nog eens een Sheltie-pup en later nog een volwassen Sheltie bijkwam wist ze haar positie nog steeds te behouden. Inmiddels aardig op leeftijd, liefkozend Omaatje genoemd, wist ze zich kranig te verweren als onze niet al te zachtzinnig Sheltie Sarah, haar grote neus in Booster haar zaken stak.

Booster wist ons op haar leeftijd ook nog aardig in de stress te laten schieten. De bijnaam Indiana Booster heeft ze verdiend toen ze een nacht + dag in de dakgoot een paar blokken verder heeft doorgebracht. Niet kort daarop hebben we haar uit een boom gehaald aan de andere kant van de wijk. Ze genoot duidelijk van de ruimte en omgeving in Zwaag, die ruimte had ze niet in mijn vorige woning.

Oma Booster kreeg ook gezondheidsproblemen; zoals veel oudere poezen begonnen haar nieren het te begeven en werden haar zintuigen slechter. Speciaal voer, medicijnen, het heeft haar leven verlengd, maar ze was duidelijk aan het aftakelen. Van de 6,5 kg knuffelpoes viel ze af tot krap 3 kg scharminkeltje. Juli 2015, inmiddels de respectabele leeftijd van 16 jaar, moest ze nog onder narcose om een abces te laten verwijderen bij haar lip. Twee weken lang liep ze met een stomme lampenkap, ze vond het verschrikkelijk maar leek er goed doorheen te komen. Helaas begon ze begin augustus 2015 wat minder te eten en liep op de meest onchristelijke tijden luidkeels te jodelen. Dat laatste bleek beter te gaan als we haar de nachten gewoon op de slaapkamer hielden. Ze lag dan tegen mij aan te spinnen (wat ze al jaren deed overigens). Terug van vakantie ging het niet goed met Boostertje, ze keek apathisch voor zich uit en leek wel bang voor mij. Ze vluchtte regelmatig als ze mij aan zag lopen. Eten wilde ze niet meer en drinken hebben we haar niet zien doen. Op een dag was ze vertrokken en gevlucht naar een rustig plekje onder de struiken in de tuin van de buurman. Dit was een slecht teken. De ochtend erop (ze was inmiddels weer thuis) wilde ik haar een aai geven, ze wilde gapen maar dat veranderde in een krijs van de pijn. Dit kon niet langer meer, ik moest de dierenarts wel bellen, Booster had te veel pijn.

13 Augustus 2015; de dierenarts constateerde dat ze een tumor achter haar linker-oogje had, ze zal behoorlijk wat hoofdpijn hebben gehad. We konden niets meer voor haar doen behalve haar rustig laten inslapen en dat is dezelfde middag nog gedaan in ons bijzijn. Geen pijn meer.

Mijn omaatje, magneetje en eigenzinnige knuffelpoes is niet meer. We zullen haar enorm missen en ze zal voor altijd in onze gedachten voort leven.

memoriam

 

De Cattish redactie wenst Ivo veel sterkte toe met het verlies van Booster. We voelen met je mee.


Dit artikel is 84.360 keer gelezen | Geschreven door