Mijn dag begint tegenwoordig met een tour door het huis. Niet omdat ik dagelijks vergeet hoe mijn huis er ook alweer uitziet. Wel omdat Anastasia (mijn Maine Coon) sinds kort iets nieuws heeft geleerd: laatjes openmaken.
Dus loop ik elke ochtend langs alle ladekasten die we met dank aan Ikea hebben en sluit netjes weer alle lades. Daarna ga ik ernstig aan het werk -want zo hoor je te werken heb ik gehoord: ernstig- en tegen de tijd dat ik ga lunchen, doe ik weer een rondje. En ja hoor, de lady van het huis heeft dan weer haar trucje gedaan en ik mag weer dichtschuiven.
Trucs
Hoewel het aan de ene kant natuurlijk bijzonder irritant is dat mijn huis lijkt op een scène uit Paranormal Activity – met al die open lades- vind ik het aan de andere kant ook wel licht fascinerend. Anastasia was altijd al de meest nieuwsgierige van mijn twee katten (Nicolai sloopt gewoon graag dingen) en had al eerder ontdekt dat ze het laatje van mijn bureau open kon peuteren. Dat deed ze dan ook al twee jaar lang, zolang wij niet in de buurt waren.
Wat ik fascinerend vind, is dat ze nu de link heeft weten te leggen tussen dát laatje en de andere kasten in huis. En terwijl mijn bureaula snoepjes bevat (die ik te pas en te onpas uitdeel), bevatten de andere lades oninteressante zaken zoals kussenslopen, oude snoeren en nog oudere mobieltjes. Niks waar een kattenhart sneller van gaat kloppen dus.
Slimpie
Waarom ze het dan toch blijft doen, vraag ik me dan af. Als het haar niks oplevert, wat is er dan leuk aan? Mijn vermoeden is dat Anastasia gewoon heel blij is met het feit dat ze het kan. En dat ze ons dat graag te pas -maar vooral- te onpas wil laten weten. En dat snap ik. Een nieuwe skill is ook iets om trots op te zijn en eindeloos over op te scheppen. Dus laat ik haar nog even haar gang gaan en loop gewoon elke dag langs de laatjes, alsof het niks is. Een andere optie heb ik trouwens niet echt, want ja – ze kan er nou eenmaal bij en tsja, ik moet nou eenmaal soms slapen.
Kindveilig
Er is wel één lade die ook voor Anastasia verboden is. Dat is de la die we dit weekend kindveilig gaan maken. De la waarin álle medicijnen liggen. Die heeft ze nog niet open gekregen en dat is maar goed ook. Want het minste pilletje uit die la, betekent het einde voor Anastasia. Of waarschijnlijk voor Nicolai, want hoewel Anastasia meester in de la-openmakerij is, is het toch vooral Nicolai die de inhoud van de la eruit sleept en eruit sloopt. Pillen die voor ons niet zoveel doen, zijn voor katten dodelijk (hun systeem kan ze vaak niet of niet juist verwerken). De la in kwestie is tot nu toe te hoog gebleken voor wollige Anastasia. Maar de kans dat ze zich daar eindeloos door uit het veld laat slaan, is minimaal. Dus moet er een slot op die la.
Had ik dus net zo goed kids kunnen hebben. Straks moet ik nog zo’n hekje installeren en een autozitje kopen. Al verwacht ik dat de kans daarop wel een stuk kleiner is.