Het kantoor van mijn werkgever heb ik dan wel sinds maart niet meer gezien, mijn kat des te meer! Na twee weken onwennig en een nieuw ritme zoeken, is thuiswerken het nieuwe geluk. Maar het blijft een uitdaging.
Mijn woonkamer is al sinds begin maart mijn nieuwe werkplek. Op 5 maart kwam ik terug op kantoor na een vakantie in Noorwegen, voelde me niet topfit en nam mijn werklaptop mee om een dag later thuis te kunnen werken. Dat was immers de nieuwe norm: bij klachten blijf je thuis. Zo begon mijn thuiswerk-avontuur.
De eerste twee weken startte ik nog in bed, kroop er halverwege de ochtend eens uit en ging tegen de middag maar op de bank zitten met de televisie aan. In de week daarop ging ik me toch aankleden, zette de laptop op tafel en ontstond mijn nieuwe werkplek mét extra beeldscherm en bureaustoel van kantoor. Je past je tenslotte meestal stap voor stap aan nieuwe situaties aan.
Aandacht! Of niet?
Voor mijn kat Toby betekende mijn thuiswerken het paradijs. We waren nu de hele dag door samen! Aandacht wanneer hij maar wilde. Dacht hij. Want ik had natuurlijk wél werk te doen, ook al was ik in huis. En dus werd het af en toe een klein gevecht.
Ik weet niet hoe het met jullie kat is, maar die van mij weet precies op de meest ongelukkige momenten om aandacht te vragen. Hij springt standaard op schoot wanneer ik nog even mijn dagboek wil doen, een blog wil schrijven of een boek wil lezen. Die gewoonte heeft hij ook op mijn nieuwe werkplek aan de eettafel.
Snel-snel-snel…
Stel je voor: je zit lekker rustig te werken aan eindredactie in een professioneel vakblad dat je collega’s wekelijks volschrijven. Over fiscale onderwerpen, dus dat is vaak al taaie kost. En BOEM, je kat springt uit het niets op tafel, loopt meteen naar je toe en gaat voor je beeldscherm zitten. Of hij gaat op je toetsenbord liggen met zijn pootjes. Dat is mijn dagelijkse situatie.
De eerste keer weet je niet wat je overkomt en komen er per ongeluk rare cijfers in het Word-document te staan. Bij de tweede keer weet je: snel handelen! Gelukkig bestaat er zo’n knop ‘bureaublad minimaliseren’ op mijn werklaptop. Dat druk ik direct in zodra ik Toby op tafel zie springen. Dan gebeuren er tenminste geen rare dingen met mijn werk…
De positieve kant: tijd voor pauze!
Hoewel Toby voor mijn gevoel op een ongelukkig moment komt – net wanneer ik opga in mijn werk – heeft hij wel een duidelijke boodschap. Baasje, neem pauze! Steeds vaker geef ik toe aan zijn vraag om aandacht. Zodra het geen kwaad meer kan dat Toby over het toetsenbord loopt, ga ik hem lekker knuffelen. Ik aai hem, geef kopjes en speel eventjes met hem. Eigenlijk de perfecte pauze, toch?
Hij is ook een goede reden om tussendoor van mijn bureaustoel op te staan. Zeker als hij schattig op de bank ligt te slapen – zoals alleen een kat dat kan. Dan loop ik lekker naar hem toe om hem te aaien en een kus te geven. Zo neem ik toch genoeg pauzes tussen het werken door.
Ik ben benieuwd of meer mensen thuiswerken met een kat – en hoe dat dan gaat?